Hac Suresi 66. ayetinde insanın nankör olarak nitelenmesi insanın psikolojisini olumsuz etkilemez mi?

Hac-66 “Sizi dirilten, sonra öldüren,sonra yine diriltecek olan O’dur. İnsan kesinlikle çok nankördür.”
- Dikkat edilirse bir genelleme yapılmıştır, oysa tüm insanları yarattıysan nankörlüğü onlara sen verdiysen ve zaten daha baştan nankörsünüz dersen psikolojik olarak insan ”nankörmüşüm bunu beni yaratan söylüyor o zaman bunu engellemem elimde değil”diye düşünür, üstüne gidip engel olmaya çalıştıkça yani dikkatini ona verdikçede, bu nankörlük edeceği olaylarla daha çok karşılaşır! bu tip şeyleri çeker! sonrada kendini suçlamaya devam eder, çünkü bu ısrarla kafasına sokulmuştur! Bunun gibi pek çok ayet daha baştan insanı suçlayıcı bir tavır içindedir!
- Kısaca Allah insan psikolojisinden bihaberdir yada ne yaptığının çok da farkında değildir!

Değerli kardeşimiz,

Bazı alimlere göre, burada “nankör insan” ifadesi, Esved b. Abdulesed, Ebu Cehil, As b. Vail ve Ubey b. Halef gibi belli bazı kâfirler hakkındadır. (bk. Razi, ilgili ayetin tefsiri).

Başta İbn Abbas olarak, diğer bazılarına göre, buradaki “nankör insan” ifadesi, genel olarak bütün nankör kâfirler hakkındadır. (bk.a.g.y)

Bununla beraber, bir insan çocuklarına yaptığı iyilikleri anlattıktan sonra, onları nankörlükten uzak tutmak ve yapılan iyiliklere karşı teşekkür etmelerini öğretmek için “Çocuklar babalarına karşı nankördür” demiş olsa, bu güzel bir eğitim metodu olarak kabul edilir. Çünkü, insanlara iyi şeyleri iyi; kötü şeyleri de kötü olarak öğretmekten daha güzel bir talim metodu olamaz. 

Bugün bütün dünyada geçerli olan eğitim sistemlerinde, “iyiliklerin teşviki yanında kötülüklerden de sakındırma” adına hem iyi hem kötü vasıflardan bahsedilir. Şairin dediği gibi, “kötülüğü öğreniyorum ki ondan uzak durayım/Çünkü kötü ile iyilik farkını bilmeyen, iyilik adına kötülük yapabilir.” “Kaş yaparken göz çıkarmak” sözü de bu manaya işaret eder.

Daha önce ifade edildiği gibi, bu ve benzeri ayetlerde -meal olarak-yer alan “nankör insan” ve benzeri ifadeler genellikle inkârcı, ateist, kâfirler hakkındadır. “İnsan” kelimesinin başında yer alan “el” takısı, ismin belirlilik halini ifade der. Bu gibi ayetlerde bu “belirlilik” vasfı, zikredilen "kötü” özelliğin özüne uygun olan şahıslara bakar. Yani burada “el-İnsan” kavramı bütün insanlara değil, “nankör insanlar”a bakar. Nankör insanlar ise, küfür ve inkâr ile imandan uzaklaştıkları için Allah’ın nimetlerini de inkâr ederek nankörlük eden kimselerdir. 

Ayette yer alan ve “nankör” olarak ön plana çıkarılan “kefur” kelimesinin asıl manası “şiddetli kâfir, dehşetli inkârcı”dır. Dolayısıyla mesele tamamen nankör, ahlaksız, edepsiz kâfirlerle alakalıdır. İnkârcılık vasfı, insanlık vasfını ortadan kaldıracak niteliktedir. onun için ayette özellikle “insan” kavramı kullanılmış ki, bu tür nankörlerin “insanlık” adını lekelendirdiğini çağrıştırsın diye...

İlave bilgi için tıklayınız.

- Tanrı Allah’ın insan psikolojisinden haberi var mı?

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet