Allah yolunda yürüyenler neden kazanamıyor?

Kuranı Kerim’de Allah cc. yürüyenler kazanacak denilmiyor mu? Ama bu dünyada onun yolunda gidenler iş, eş vs. hep sıkıntı çekiyor? Doğru yolda yürüdüğümde ne iş ne de insan ilişkilerimde hep hayırsız ahlaksız insanlarla karşılaştım. Allah’ım sana kırgınım diyorum hep. Demek istediğim onun yolunda yürümeye çalışan düzgün insanlar hep eziyet çekiyor. Tersi olması gerekmez mi?

Değerli kardeşimiz,

İnsan bazen şöyle düşünebilir:

“Ben Allah’ın yolunda yürüdükçe neden işlerim zorlaşıyor? Neden iyi insanlar sıkıntı çekiyor, kötüler güya rahat yaşıyor?”

Bu sorunun cevabı şudur:

Dünya ödül yeri değil, imtihan yeridir. İyiler bu dünyada değil; ahirette kazanmak için hazırlanırlar. Allah sevdiği kulları zor yollardan geçirir; çünkü onları yüceltmek, büyütmek, korumak ve sabırla olgunlaştırmak ister.

Peygamberler bile en ağır belalarla denenmiştir; çünkü imtihanın ağırlığı değerin büyüklüğüne göredir.

Demek ki, Müminin çektiği her sıkıntı bir kayıp değil, bir terfi ve rahmettir.

Bu yüzden, Allah yolunda yürüyenlerin sıkıntı yaşaması “Allah’ın terk etmesi” değil, bilakis Allah’ın rahmetini, hikmetini ve terbiyesini üzerinde taşımasıdır.

Dünya imtihan yeridir

Nasıl ki demir ateşe atılınca yok olmaz, aksine çeliğe dönüşür; tohum, toprağın karanlığında çürüyor gibi görünür ama aslında filizlenmek için hazırlanıyordur; mermer, keski darbeleriyle parçalanmaz, bir sanat eserine dönüşür…

İnsan da böyledir. Allah, kulunu ateşe atmak için değil, olgunlaştırmak için imtihan eder. Karanlığa gömmek için değil, yeşertmek için sıkıntı verir. Sarsmak için değil, şekillendirmek için kullarını zorlukla terbiye eder.

Dünyadaki çileler, müminin değerini düşüren değil; sabır, sebat, teslimiyet ve tevekkül gibi en kıymetli özelliklerini ortaya çıkaran bir eğitimdir.

Bu yüzden kul, imtihanla karşılaşınca “Neden ben?” demek yerine, “Bu imtihan beni nereye götürüyor? Allah bununla beni nasıl büyütüyor?” diye sormayı öğrenir.

Ayette temel ilkesi şudur:

“İnsan yalnız 'İman ettik.' demekle, hiç imtihan edilmeden bırakacaklarını mı sandılar? Andolsun ki biz, onlardan öncekileri imtihan ettik. Elbette Allah (imtihan ederek), doğru söyleyenleri de bilecektir, yalancıları da bilecektir.” (Ankebut, 29/2-3)

Yani, imanın doğruluğu imtihanla ortaya çıkar. Bu imtihanlar da genelde en zorlara iyi kullara gelir. Çünkü: Sabredenin derecesi yükselir, günahları dökülür, ahirette vereceği hesap hafifler, manevî seviyesi artar.

Allah iyi insanları özellikle imtihan eder:

“Allah bir kavmi severse onları imtihan eder.” (Tirmizî, Tıb, 1; Müsned, 5/427)

Dünya bir ödül yeri değildir

Dünya bir çalışma alanı, imtihan sınıfı, terbiye ocağıdır.

Sınıftaki öğrencilere bakalım:

En zeki öğrenci bazen en ağır sorularla sınanır. En tembel öğrenciye kolay soru gelir. Bazısı geçer, bazısı kalır. Sınav sırasında kimseye ödül verilmez.

Allah da bu dünyayı böyle kurmuştur. İyi insanların sıkıntı çekmesi, Allah’ın onları terbiye ettiği, büyüttüğü ve olgunlaştırdığı içindir.

Sıkıntı çoğu zaman rahmetin başlangıcıdır

Allah kulunu bazen “dünyada fazla rahatlatmamak” için sıkıntı verir. Çünkü rahatlık insanı gaflete sürükler.

Bazen “daha büyüğünü vermek için küçük bir şeyi alır”.

Bazen “başına daha beterinin gelmesini engellemek” için seni zor bir yola sokar.

Dışarıdan eziyet gibi görünür ama içi merhametle doludur.

Allah mutlak adalet sahibidir

Allah’ın adaleti iki aşamalıdır:

Dünya adaleti sınırlıdır.

Dünya bir imtihan yeri olduğu için kötüler de iyiler de burada yaşar. Musa-Firavun aynı dünyada nefes aldı. Peygamberler zulme uğradı. İyi insanlar zorluk yaşadı.

Ahiret adaleti, mutlak adalettir.

Burada eksik kalan her şey orada tamamlanacak.

“Zerre kadar iyilik yapan karşılığını görecek, zerre kadar kötülük yapan da karşılığını görecektir.” (Zilzal, 7-8)

Bu yüzden “dünyada adalet yok” değil; “dünya eksik adalet yeridir.”

Dünyada her istenilen verilmeyebilir

Kuran, Allah yolunda yürüyenlerin çok kazanacağını bildirir; ama bu sınav kazancı, ahiret kazancı, manevî kazanç, gerçek huzur gibi kazanımlardır.

“Nice peygamberler gelip geçti ki onlarla beraber, kendisini Allah’a adamış birçok rabbanîler savaştı. Onlar, Allah yolunda başlarına gelen zorluklar sebebiyle asla yılmadılar, zayıflık göstermediler, düşmanlarına boyun da eğmediler. Allah böyle sabırlı insanları sever.” (Al-i İmran, 3/146)

Allah, “Allah yolunda olanlar hiç sıkıntı çekmeyecek” demiyor; tam tersine: Allah yolunda olanların daha çok çekeceğini söylüyor. (Bakara, 2/ 214)

Peygamber Efendimiz (asm) şöyle buyurur:

“Belaların en şiddetlisi peygamberlere, sonra onlara benzeyenleredir.” (Tirmizi, Zühd 57)

Senin yaşadığınız durumun aynısını peygamberler yaşadı.

Musa (a.s.) yıllarca zulme uğradı.

Yusuf (a.s.) kuyulara, zindanlara düştü.

Efendimiz (asm) taşlandı, aç kaldı, vefasızlık gördü.

Yani, Allah’ın en sevdiği kullar, dünyanın en büyük eziyetlerini çekti.

Demek ki, mümin için musibet terfidir, derecesini yükseltir, ahirette makam kazandırır, günahları siler.

Kafir için ise musibet cezadır; mümin için armağandır.

Peki “Kırgınım” demek günah mı?

Bu bir duygudur. Duygu günah değildir. Yeter ki Allah’ın adaletine isyan, rahmetini inkâr gibi sözler olmasın.

Mümine düşen “Ya Rabbi, anlamıyorum ama biliyorum ki Senin işinde yanlış yok.” duygu ve düşüncesiyle hareket etmektir. Bu, hem edep hem teslimiyettir.

Peki ne yapmalısınız?

- İyiliği bırakmayın, çünkü sıkıntı, yanlış yolda olduğunuzun değil, doğru yolda olduğunuzun işaretidir.

- Zorluğunuzun içinde gizli rahmeti arayın.

- İnsan ilişkilerinde “iyi olmak” ile “saf olmak” farklıdır; sınır koymayı öğrenin.

- Sıkıntı içindeyken sabır sizi yüceltir: “Şüphesiz Allah sabredenlerle beraberdir.” (Bakara, 2/153)

- “Allah beni terk etti” düşüncesini bırakın. Bu şeytanın en sevdiği vesvesedir.

Özetle:

Sizin yaşadığınız şey bir ceza değil, seçilmişliktir.

Ağır yük, güçlü kulun sırtına verilir.

Kötülükle karşılaşmak sizin kötü olduğunuzu değil, imtihanınızın değerli olduğunu gösterir.

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet