Kimse saygı duymuyor, ne tavsiye edersiniz?

- Çok zor durumdayım, başıma gelmeyen kalmadı. Son zamanlarda başıma birçok olay geldi, ailemle hemen her gün kavga etmeye başladım, çevremdekiler bana saygı duymuyor, çoğu çocukluk arkadaşımla kavga edip arama mesafe koydum. Şu anda yalnız tek başımayım,
- Çok ağır psikolojik şiddete maruz kalıyorum. İntihara kadar düşündüm, artık dayanacak gücüm kalmadı. Ne yapmamı tavsiye ederisiniz?

Değerli kardeşimiz,

Sözlerinizden psikolojik açıdan zor günler geçirdiğinizi anlıyoruz. Çevrenizden beklediğiniz saygı ve anlayışı görmemiş olmanız sizi ruhsal sıkıntılara atıyor.

Bu durum ergenlik döneminin temel sorunlarına denk geliyor. Siz de muhtemelen ergenlik çağının içindesiniz ve o döneme özgü sorunlarla boğuşuyorsunuz.

Öncelikle şunu bilmenizi isteriz ki, bu dönemde hemen hemen her genç anne-babası ve çevresi ile benzer sorunları yaşar veya yaşamayabilir. Çünkü ergenlik çağı, çocukluk ve yetişkinlik arasındaki geçiş sürecidir. Kişi bu dönemde çocukluktaki huylarından vazgeçmeye, değişmeye, kendisini tanımaya, farklı ilgi alanlarına ilgi duymaya başlar.

Genç, bu dönemde büyüdüğünü ve yetişkin olduğunu, anne-babasının onu çocuk olarak görmemesini gerektiğini, daha fazla özgür olması gerektiğini düşünür.

Anne-babalar ise büyüyen çocuklarının hem daha olgun tavırlar göstermesini beklerken hem de çocuklukta olduğu gibi onların sözünden çıkmamasını bekler.

Ergenin ve anne-babaların birbirinden farklı beklentilerinin olması çatışmalara yol açar.

Çözüm

Öncelikle anne-babanızın sizin bu durumunuzu anlaması, sizin de anne-babanıza her zaman hak vermeseniz de onları anlamanızla mümkündür.

Mesela “Anne-babam, aslında beni çok sevmelerine rağmen, benim ne kadar geliştiğimi, birey olduğumu, bazı kararları kendi başıma almam gerektiğini, bir çocuk olmadığımı tam olarak kavrayamıyorlar. Çünkü onlar beni hâlâ çocuk sanıp, öyle muamele ediyorlar.”

Bir taraftan onları anlayıp, kızgınlığınızı yatıştırırken, diğer taraftan da onlara sakin bir üslupla, saygı çerçevesinde büyüdüğünüzü, artık çocuk olmadığınızı, zaman zaman kendi kendinize karar vermeniz gerektiğini ve bazı konularda aldığınız kararlara saygı göstermeleri gerektiğini söyleyebilirsiniz. Söylediklerinizi ciddiye alırlarsa, sizi önemserlerse, fikirlerinize önem verirlerse onlara karşı daha yakın hissedeceğinizi anlatabilirsiniz.

Bu konuda onlara zaman verin, aniden sizi anlamalarını beklemeyin.

Ancak siz de daha olgun davranarak onlara büyüdüğünüzü gösterin. Yani söz ve davranışlarınız birbiriyle örtüşürse anne-babanız daha fazla size güven duyacaktır. Ne kadar az hata yaparsanız, o kadar fazla güven verirsiniz ve sonuçta rahatlarsınız.

Ayrıca güven verdiğiniz oranda saygı görürsünüz.

Diğer taraftan, anne-babanızla asla inatlaşmayın. Çünkü ergenler, anne-babalarının sert tutumlarına inatlaşarak karşılık verme eğilimindedirler. Ders çalışma, dışarı çıkma, sosyal medyada fazla vakit geçirme konusunda bazen inadına davranırlar.

Bu durum anne-babayı daha fazla sert davranmaya ve hatta maalesef şiddete uygulamaya kadar götürür ve durum iyice içinde çıkılmaz bir hâl alır.

Siz, belirli bir zamana kadar orta yolu bulmaya ve onların uyardığı konularda daha dikkatli davranmaya özen gösterin. Zamanla size güvenecek ev saygı duyacaklardır.

Aynı olmasa da benzer bir durum arkadaşlık ilişkileri için de geçerlidir.

Ergenin yaşadığı hormonel değişiminden dolayı düşünce ve duygularında zaman zaman uç noktalarda gezinirler. Arkadaşlarından onlara çocuk gibi değil de büyük gibi davranmalarını beklerler. Bunu tam görmediklerinde kırılır, küser ve içlerine çekilirler.

Burada size önerimiz, bu durumu göz önünde bulundurarak, küsmeden, kırılmadan, kendinizi arkadaşlarınıza anlatmanızdır.

Rahatsız olduğunuz konuları güzel bir ifadeyle dile getirmenizdir. Eminiz onlar da sizi anlayacak ve saygı duyacaklardır.

Bütün bunlarla beraber, herkes özgür iradesiyle hareket edeceği için başkalarından saygı beklemeden, yapmamız gerekenlere odaklanmak ve varsa eksiklerimiz onları tamamlamaya çalışmak daha önemlidir.

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet