Sevgi ve korkuda aşırılığı açıklar mısınız?

Değerli kardeşimiz,

Sevgi, insanın mahiyetinde yer alan en önemli duygulardan biridir. Bunu, dozajında kullanmak o kadar kolay değildir. Mesela, bir kısım müşrikler taptıkları batıl mabutları (mesela putları) Allah sever gibi sever. (bk. Bakara, 2/165) Bir kısmı, Leyla’sının aşkından çöllere düşer, Mecnun olur. Günümüz mecnunlarından biri, Leyla’sına olan sevgisini şöyle anlatmış:

“Seni seviyorum dedim, sen de inandın.
Ben seni sevmedim, sana taptım!”

Bazı insan ise, sevgiden mahrum kuru bir hayat yaşar. Hâlbuki “El-hubbu lillah” yani “Allah için sevmek” düsturuyla meseleyi rahatlıkla halletmek mümkündür. Hz. Peygamber şöyle buyurur:

“Amellerin en üstünü Allah için sevmek ve Allah için buğz etmektir.” (Ebu Davud, Sünnet, 2)

Bu düsturla hareket eden kimse, Leyla’sını Mevlâ’nın bir ikramı olarak görür, taşkınlık ve şaşkınlıktan kurtulur.

İnsan mahiyetinde yer alan duygulardan biri de korkudur. Hiçbir şeyden, hatta Allahtan bile korkmamak veya her şeyden hatta gölgesinden bile korkmak ifrat ve tefrit durumlardır. Kur’anın bu konuda bildirdiği esas, “mahlûkattan korkmayıp Allah'tan korkmaktır.” Bu meyanda şu ayetleri hatırlayabiliriz:

“...İnsanlardan korkmayın, benden korkun...” (Maide, 5/44)

“Eğer Allah sana herhangi bir zarar verecek olursa, bil ki onu, O’ndan başka giderebilecek yoktur. Eğer sana bir hayır dilerse, O’nun lütfunu engelleyebilecek de yoktur...” (Yunus, 10/107)

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet