Mecusi'nin kestiğini yemeyin, sözü hadis midir?

“Nıptiler’in bulunduğu Fars topraklarına indiğinizde onlardan et satın almak isterseniz, eğer hayvanı kesen yahudi ve hristiyan ise alın ve yiyin! Onu kesen mecusi ise yemeyin!”
- Bu hadis sahih midir?
- Ahmed bin Hanbel bu hadisi rivayet etmiş midir ve bu hadis için ne demiştir?
- Başka hadis alimleri bu hadis hakkında ne demiştir. açıklayabilir misiniz?

Değerli kardeşimiz,

Soruda geçen bilgi hem Arapça hem Türkçe sitelerde dolaşıyor. Bunun Ahmed b. Hanbel tarafından rivayet edildiği belirtilmiştir.

Ancak, bizim bütün araştırmamıza rağmen ne orada ne de başka yerde böyle bir bilgiye rastlayamadık.

Bununla beraber, Mecusilerle ilgili başka rivayetler vardır:

Mecûsîler konusunda Hz. Peygamber (asm)’in, Hacer Mecûsîleri’nden cizye alınması(1) hakkındaki, “Kadınlarıyla nikâhlanmaksızın ve kestiklerini yemeksizin onlara, Ehl-i kitaba davrandığınız gibi davranın.”(2) sözü, onların Ehl-i kitap olmadıklarının delili olarak kabul edilir.(3)

Hadis, bu lafızla gariptir. Ancak Abdürrazzak ile İbn-i Ebi Şeybe, “Peygamber Efendimiz Hacer Mecusilerine bir mektup yazarak onlara Müslümanlığı önerdi ve onlardan Müslümanlığı kabul edenleri kabul etti. Müslümanlığı kabul etmeyenlere de cizye vurulmasını ve fakat kadınları ile evlenilmemesini ve kestiklerinin yiyilmemesini emretti.” mealinde bir hadis rivayet etmişlerdir.(4)

Bu nedenle Mecusilerin kestiklerinin yenilmesi haram kabul edilir.(5)

Ancak Mecûsîlerin, kestikleri etler dışında pişirdikleri yemekten yemenin dinen bir sakıncası yoktur. Nitekim Mecûsîlerin yemeklerinin yenilmesinde dinî bakımdan herhangi bir mahzuru olmadığı bilgisi Hz. Ali’den nakledilmektedir.(6)

Ayrıca ilk dönem İslâm bilginlerinden Şa’bî’ye, Mecûsî yemeklerinden yemenin hükmü sorulduğunda: O da, “Onların yemeklerinden yemenin helal olduğunu söylemiştir.” Buna ilaveten onların kap kaçakları, çanakları ve ev eşyaları da kullanılabilir.(7)

Özetle, bir Müslüman, Mecusi bir kadınla evlenemez ve Mecusilerin kestiklerini yiyemez.

Dipnotlar: 

1)  Dârekutnî, Ali b.Ömer, es-Sünen, Dâru’l-Mehasin, Kahire,1966, Cizye, I(II,154); Ebû Yûsuf, Yakub b. İbrahim el-Ensârî, Kitâbu’l-Harâc, Matbaatu Selefiyye ve Mektebetuha, Kahire, 1392, s.140.
2) Mâlik b. Enes, el-Muvattâ, (Ta’lik: Muhammed Fuat Abdulbaki), Dâru İhyâ-i’t-Turasi’l-Arabî, ty., Zekât, 42 (I/278); Ebû Ubeyd, Kasım b.Selâm, Kitâbu’l-Emvâl, (Thk.: Halil Herrâs Muhammed), Dâru’l-Fikr, Beyrut, 1975, s.40; Ebû Yûsuf, s.140.
3) Cassâs, II, 327; Zuhayli, VII, 156.
4) bk. İbn-i Ebi Şeybe (Nikâh) Abdürrezzak da (Ehl-i Kitap) bahsinde kay­detmişlerdir.
5) Şafiî, II, 196; Kâsânî, IV, 164; Merginânî, IV,3 93; Kurtubî, II, 2074; Zuhayli, III, 652.
6) Serahsî, Şerhu’s-Siyeri’l-Kebir, I, 146; İbn Kudâme, VII, 131. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi The Journal of International Social Research Volume 3 / 10 Winter 2010 589.
7) Serahsî, Şerhu’s-Siyeri’l-Kebî r, I, 147.

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet