İstismarcı anne-baba ile alakayı kesmek günah mıdır?

- Ben doğduğumdan beri anne ve baba beni duygusal/psikolojik/fiziksel olarak istismar ettiler. Benim hayatımı mahvettiler.
- Onlar yüzünden kaç kez intihar etmeye karar verdim, intihar yerini ve zamanını da belirledim ama sırf "Allah (c.c.); 'Kulum bana gelmekte acele etti ben de ona cenneti haram ettim.' buyurdu." (Buhari) hadisi yüzünden intihar edemedim.
- Sadece onların tiksindirici suratlarını görmek bile bana işkence gibi geliyor. Yaşadığım olayların bende bıraktığı psikolojik yaralardan ölene kadar asla kurtulamayacağım.
- Ben onların isimlerini kimlik kartımdan sildirip onlar ve (onları desteklediklerinden) akrabalarla tüm alakayı kesmek istiyorum.
"Anne-babaya isyan etmek son nefeste imansız gitmeye sebep olan büyük bir günahtır, anne-babaya karşı gelenin farz ve nafile ibadetleri kabul olmaz, anne-babaya karşı gelen evlat cennetin kokusunu alamaz, anne-babanın rızasını almayan Peygamber Efendimizin (asm) bedduasına dâhil olur." gibi söz/hadisler bana ciddi anlamda sıkıntı veriyor.
- Allah'ın benim öyle berbat insanlarla iyi ilişkiler kurmamı istediğine inanamıyorum ve ben şu an dinden çıkmak üzereyim. Lütfen yardım edin.

Değerli kardeşimiz,

Dinden çıkmayı ve intiharı aklınızdan çıkarın; aman duygularınıza yenilmeyin, iradenizi kullanarak bu imtihanı da atlatmaya gayret edin.

Dinimiz insanları, ahlaka aykırı hiçbir fiil ve tasarrufa mecbur etmez. Allah’ın emrinin, talimatının, dolayısıyla dinin kurallarının üstünde bir şahsın veya makamın kuralları, emirleri, dayatmaları… olamaz.

Ana babaya iyi davranma konusu Kur'an’ın ve sünnetin önem verdiği, dolayısıyla İslâm ahlâkının öncelikli ödevlerinden biridir; ancak insan sadece dışarıdan gelen baskılara değil, bizzat ebeveyninin baskılarına maruz kalarak da bir sınav geçirebilir.

Şu halde eğer ana baba evlâtlarından, Allah’ın varlığını ve birliğini tanımama yönünde, bu sonucu doğurabilecek bir istekte bulunurlarsa bu isteğe uyulmayacaktır. (bk. Ankebut, 29/8); Lukman, 31/15)

Numaralarını verdiğimiz ayetlerde ana babalar çocuklarını Allah’a şirk koşmaya zorlar iseler onlara itaat etmeyin buyuruluyor. Bu ayetlerden, inkar ve şirkin dışında, açıkça günah ve haram olan başka şeyler buyururlarsa bu buyruğa itaat edilmesi gerektiği şeklinde bir anlam çıkarılmamalıdır. Zira hiçbir buyruk Allah’ın buyruğundan daha önemli olamaz; dolayısıyla hadislerde de belirtildiği gibi kural olarak Allah’a âsi olma anlamına gelebilecek hiçbir buyruğa itaat edilemez. (Meselâ bk. Müsned, 1/400, 409; II, 17, 142; Buhârî, Ahkâm, 4; Cihâd, 108; Müslim, İmâre, 39)

Müminler bu tür baskılarla her zaman karşılaşabilirler; evlâtlarının dindarlığından rahatsızlık duyan, onları ahlaksızlığa teşvik ve sevk eden ve bu maksatla onlar üzerinde baskı kurmaya çalışan ailelere her dönemde rastlamak mümkündür. Böyle durumlarda bir yandan Allah’ın buyruklarına karşı gelmekten sakınmak, diğer yandan da yine Allah’ın buyruğu olan ebeveyn hukukuna riayet etmek için samimi bir çaba göstermenin evlâtlar için oldukça zor olduğu açıktır.

Çocuğunu dinsizliğe, şirke, ahlaksızlığa zorlayan ana-babalara itaat edilmeyeceği gibi bu davranışları çocuklarına zarar veriyorsa onlarla beraber yaşamak mecburiyeti de yoktur; çünkü kişinin “dinini, dindarlığını, ahlakını koruması”, dinsizlik ve ahlaksızlığa zorlayan ana-babanın hakkından önce gelir. Ana-babaya itaat ile ilgili ayetler ve hadisler kişinin din ve ahlakına zarar vermeyen ana-baba beraberliği ile ilgilidir.

Ana-babanız değişmedikçe, onlardan uzak durun ve bütün ilişkilerinizi kesin; bunda hiçbir dînî sakınca yoktur.

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet