Kötü alışkanlığı olan kişi, "Bunu Allah için bırakacağım." derse ve bırakmazsa, dinden çıkar mı?

Kötü alışkanlığı olan bir adam kötü alışkanlığını yaparken kendi kendine "Allah (c.c.) için bu kötü alışkanlığını bırak." diyor. Ama o kötü alışkanlığı bırakamıyor. Yani Allah (c.c.) için o kötü alışkanlığı bırakmamış oluyor. Adam inanmış iman etmiş biri. Şimdi bu adam bu hareketi ile dinden çıkmış mı oluyor?

Cevap

Değerli kardeşimiz,

Hayır, böyle diyen birisi dinden çıkmış olmaz. Çünkü nefsine söz geçirememiştir. Yoksa kalben Allahı inkâr etmek manası yoktur.

İman kalbe ait bir özelliktir. Zaten sizin kalbinizin bundan rahatsız olması da gösteriyor ki, bu durum imanınıza bir zarar vermemiştir. Bu açıdan dinine ve imanına bir zarar gelmez.

Tövbe etmeye gelince:

İnsan hem iyilik hem de kötülük yapmaya uygun yaratılmıştır. Onun için zaman zaman isteyerek veya istemeyerek günahlara girebiliyor. Bu konuda Kur’an-ı Kerim de,

“Allah, kendisine şirk koşulmasının dışındaki istediği kimselerin bütün günahlarını bağışlar."(Nisa, 4/48, 116)”

buyurarak, hangi günah olursa olsun affedebileceğini bildirmektedir.

Kitaplarımızda canı gönülden yapılan tövbenin Allah tarafından kabul edileceği ifade edilir. Nitekim Allah Teala,

“Ey iman edenler, nasuh tövbe ile tövbe edin ki Allah da sizin kabahatlerinizi affetsin ve altlarından ırmaklar akan cennetlerine koysun.” (Tahrim, 66/8)

buyurarak, yapılan tövbelerin kabul edileceğini beyan eder. Ayette geçen nasuh tövbe ise şöyledir:

1. Allah’a karşı günah işlediğini bilerek, bu günahtan dolayı Allah’a sığınmak ve pişman olmak.
2. Bu suçu işlediği için üzülmek, Yaratıcıya karşı böyle bir günah işlediğinden dolayı vicdanen rahatsız olmak.
3. Bir daha böyle bir suça dönmeyeceğine dair bir karar içerisinde olmak.
4. Kul hakkını ilgilendiriyorsa onunla helalleşmek.

Bir hadiste Peygamberimiz (asm) şöyle buyurmuş. Nasuh tövbe şudur:

- Günahlara pişmanlık.
- Farz ibadetleri yapmak.
- Zulüm ve düşmanlık yapmamak.
- Kırgın ve küskünlerle barışmak.
- Bir daha o günaha dönmemek üzere karar vermek. (bk. Kenzü'l-Ummal, II/3808)

İnşallah bu şartları yerine getirirsek Allah’ın tövbelerimizi kabul edeceğinden ümitli oluruz.

Ancak insan her zaman korku ve ümit içerisinde olmalı. Ne ibadetlerimize güvenip övünebiliriz ne de günahlarımızdan ümitsizliğe düşebiliriz. "Ben çok iyiyim, bu işi hallettim." demek ne kadar yanlış ise, "Ben bittim, beni Allah kabul etmez." demek de o kadar yanlıştır. Ayrıca, suçunu anlayıp tövbe edip, Allah’a sığınmak da büyük bir ibadettir.

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet