"…Kulum kendisini affetmeyeceğimi düşünür…" kutsi hadisi açıklar mısınız?

"Ben kulumu affederim, ama kulum kendisini affetmeyeceğimi düşünür. Oysaki benim rahmet hazinem geniştir."
- Böyle bir hadis-i kudsi var mıdır?
- Bunu nasıl anlamak gerekir?

Değerli kardeşimiz,

Sorudaki şekliyle bir rivayete rastlayamadık. Ancak bu manayı çağrıştıran bazı rivayetler vardır:

“Bir kul bir günah işleyip de ardından -tövbe ve istiğfar ederek- bağışlanmasını diledi.  Allah (meleklerine) şöyle dedi: 'Kulum; bir günah işledi, fakat onun bir Rabbinin olduğunu, hem günahları bağışladığını hem de ondan ötürü cezalandığını bildi… (Sizi şahit gösteriyorum ki), ben onu bağışladım.'” (Müslim, Tevbe, 29).

Adamın biri namaz kılarken, birisi gelip boynuna bastı. Boynuna basılan adam, “Vallahi, Allah seni asla affetmeyecektir.” dedi. Bunun üzerine Allah buyurdu ki:

“Kulumu bağışlamayacağıma dair sen misin yemin eden?!. Muhakkak ki, ben onu bağışladım.” (Mecamau’z-zevaid, 10/194).

Ayrıca şu ayetler de konumuza ışık tutacaktır:

"Allah'ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin. Çünkü kâfirler topluluğundan başkası Allah’ın rahmetinden ümit kesmez." (Yusuf, 12/87)

  "İnsanlara bir nimet, bir bolluk tattırdığımızda onunla sevinip şımarırlar. Şayet kendi yaptıkları sebebiyle başlarına bir fenalık gelirse, hemen ümitsizliğe düşerler." (Rum, 30/36)

Bir hadis-i kutside

"Kulumun zannı üzereyim, kulum beni nasıl tanırsa, onunla öyle muamele ederim.” (bk. Buhari, Tevhid: 15, 35; Müslim, Tevbe: 1) 

buyuran Rabbimize itimat etmeli, rahmetini ittiham etmemeliyiz. "Rahmetim her şeyi kuşatmıştır." (A'râf, 7/156) fermanını hatırlamalıyız.

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet