Sahabeler, Peygamberimizi ilk gördüklerinde neden korku ve ürperti duymuşlardır?

Değerli kardeşimiz,

İnsan hürmet gösterdiği, sevdiği büyük bir zatı veya devlet başkanını görünce içinde heyecanla karışık bir mutluluk bir ürperti belirir.

Kainatın hürmetine yaratıldığı bir Peygamberi (asm) ilk defa görürken, insanın kendisini heyacanla karışık bu duygulardan alıkoyması mümkün değildir.

Peygamberimiz (asm)'in son derece vakar ve izzet sahibiydi. Görenler önce bir ürperir ve heyecanlanır sonra da O’nun ne kadar müşfik bir insan olduğunun farkına varırdı. O'nun yakın ilgisini görünce hemen heyecanı yatışır ve rahatlardı. Sahabelerin anlatmak istediği husus budur.

Peygamberimiz (asm) hakkında sahabelerin sözleri onun (asm) güzelliğini ve sahabelerinin ona (asm) olan sevgisini anlatmaya yetecektir.

El-Bera:

"Rasulullah'tan (s.a.v.) daha güzel hiçbir şey görmedim." demiştir.(Buharî, Kitabul-menakıb, 23; Müslim, Kitabu'l-fedail,  25).

Ummu Ma'bed, Rasulullah'ı (asm.) tarif ederken şöyle de­miştir:

"Ben güzelliği besbelli ve parlak yüzlü bir zat gördüm." (Ebu Nuaym, Delailu'n-Nübüvve, s. 283-287)

Muhammed Ibn Ammar, er-Rubeyyi' Bint Muavviz'e:

"Bana Rasulullah'ı (s.a.v.) tarif etsene dedim. er-Rubeyyi': Yavrum! Onu görseydin, güneşi doğuyor zannederdin, dedi." (Heysemî, Mecmau'z-Zevaid, Vlll/280)

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet