Peygamberimiz neden bizi çok severdi?

Değerli kardeşimiz,

Hz. Peygamber (asm) Efendimizin kendi ümmetini sevmesi, hatta bütün insanlara şefkatli ve merhametli olmasının pek çok hikmeti vardır. Bunlardan bazılarını şöyle sıralamak mümkündür:

a) Hz. Peygamber (asm) bütün kâinatın ilk nurlu bir çekirdeğidir. Allah, ilk olarak Efendimizin nurunu yaratmış ve kâinatı da o nurdan yaratmıştır. Bu yönüyle soy kütüğünü sevmesi elbette tabii bir husustur.

b) Hz. Peygamber (asm) âlemlere rahmet olarak gönderilen bir elçidir. (bk. Enbiya, 22/107)

Bu yönüyle de tüm varlıklara karşı muhabbet, merhamet ve şefkat göstermesi, kişiliğinin bir tezahürüdür.

c) Özellikle -iman kardeşliğinin gereği olarak- ümmetinin müminlerine karşı çok merhametli ve pek şefkatli olduğu bir gerçektir. (bk. Tevbe, 9/128)

İman Allah’a bir intisap olduğundan, herkesin bu merciye intisap etmesini arzu etmek, muhabbet beslemek çok ulvi bir duygudur.

Özetle:

- Elçi olarak,
- Nurlu çekirdek olarak,
- Soy kütüğünün başı olarak,
- Ontolojik ağacın bir dalı olarak,
- İnsanların reisi ve efendisi olarak
- Daha nice bağlar ve bağlantıların düğüm noktası olarak,
- Allah’ın en sevgili kulu olarak,
- “Yaratılanı yaratandan ötürü sevmek” hakikatinin gereği olarak,
“En yüksek / güzel ahlakın bir elmas külçesi olduğuna dair Rabbinin onayını alan bir kimse olarak,
- Kemal ve cemal sıfatlarına, özellikle ism-i azam ve her ismin azami mertebesine mazhar biri olarak
“Habibullah” denilen zata elbette bu yakışır. (bk. Kalem, 68/4)

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet