Şefaatla ilgili acîb bir hâdise

Muhammed bin Ubeydillâhi`l-Utbî Hazretlerinden gelen şöyle bir rivâyet vardır: Buyuruyorlar ki:

Resûlüllah (A.S.M.) Efendimizin kabirlerini ziyarete geldim. Ziyaret ettim ve O`nun hizasına oturdum. Derken bir Arab köylüsü geldi, ziyaretini yaptı ve şöyle dedi:

"Ey resûllerin en hayırlısı! Allahü Teâlâ sana doğru bir kitap indirdi ve onda şöyle fermân etti: "Eğer onlar kendi nefislerine zulmettikleri zaman Allah`a istiğfar ederek sana gelirlerse, sen de onlar için mağfiret talebinde bulunursan Allah onların tevbelerini kabûl eder, onlar Allah`ı tevbe edenlere merhamet edici olarak bulur." İşte ben de günahlarımdan tevbe ederek Rabbimin huzurunda bana şefaat etmeni dileyerek senin huzuruna geldim. Şefaatini benden esirgeme." Köylü böyle dedikten sonra bir şiir okudu, günahlarına tekrar tevbe etti ve oradan uzaklaştı. Bu arada ben uyumuşum. Rü`yamda Resûlüllah`ı (A.S.M.) gördüm. Bana şöyle diyordu:

"Haydi koş, (köylüye) yetiş ve benim şefaatımla Allahü Teâlâ`nın onu bağışladığını müjdele." Ben, hemen uyanarak köylüyü bulayım diye koştum, fakat bulamadım.

(Osman Demirci, Hac Rehberi).