Allah`a abd ve köle olma

Bilsin veya bilmesin aslında her insan Allahın kuludur. Hatta "göklerde ve yerde olanların hepsi Rahmana abd olarak varırlar" (Meryem suresi,93)ayetinin hükmüyle, her varlık Allahın kuludur.


Küçük yaşta ormanda kaybolan bir şehzadenin, günün birinde şehzade olduğunu bilmesi, nasıl kendisini birden farklı bir atmosferde bulmasına sebebiyet verirse, "abdullah" olduğunu bilmek de insanı rahatlatır, yükseltir.


Kuran-ı Kerim, Hz. Peygamberin en ileri seviyede bir mazhariyeti olan miracı anlatırken, Hz. Peygamberden "abd" olarak bahseder: "Ayetlerimizden ona göstermek için, kulunu bir gece Mescid-i Haramdan, etrafını mübarek kıldığımız Mescid-i Aksaya getiren Allahın şanı ne yücedir." (İsra suresi,1)

Ayette Hz. Peygamberin "abd" olarak nitelendirilmesi, ubudiyet makamıyla uluhiyet makamının birbirine karıştırılmamasını ders verir.


Yani, Hz. Peygamber en yüksek mertebeye bir kul olarak çıktı. Bu yükseliş onu -haşa- ilah yapmadı. O, miraçta da bir abd idi.


Kuranın başka ayetlerinde de Hz. Peygamberden abd olarak bahisler vardır. (Mesela, Cinn suresi 19. ayette Hz. Peygamberden "abdullah", yani Allahın kulu olarak bahsedilir. Bakara suresi 23 ve Enfal suresi 41. ayetlerde "kulumuz" denilir.)

Kuran-ı Kerim, Hz. Musanın Hz. Hızırla seyahatinin başlangıcını haber verirken Hz. Hızırı "kullarımızdan bir kul" ifadesiyle anlatır. (Kehf suresi, 65)

Hz. İsanın ilk sözünün "ben Allahın kuluyum" (Meryem suresi, 30)olması, ubudiyetin şerefine delalet eder. (Razi, I, 250)

Kuran-ı Kerim, bir şükür kahramanı olan Hz. Süleymanı ve bir sabır kahramanı olan Hz. Eyyubu "ne güzel kul" ünvanıyla taltif eder. (Sad suresi, 30, 44)

Müfessirlerin de dikkat çektikleri gibi, gerek Hz. Peygamberin, gerek diğer peygamberlerin "abd" olarak nitelendirilmeleri, "tekrim ve teşrif" içindir. Cenab- ı Hak bu ifade ile Allaha kul olmanın mükerremiyetine ve şerefine dikkat çekmiştir. (Sabuni, Muhammed Ali, Safvetut-Tefasir, Ensar Yay. İst. 1987, II, 156)