Beyyine Suresi 7. ayet Şialar için mi inmiş?

- ​İnternette dolaşırken şu yazılarla karşılaştım:
- Celaleddin Suyuti, Cabir b. Abdullah Ensari’den, ibni Abbasdan ve Hz. Ali’den Peygamberin "İman edip, ameli salih işleyenlere gelince, onlar halkın en hayırlısıdır." (Beyyine suresi, 7) ayetinin tefsirinde Hz. Ali'ye (aleyhisselam) işaret ederek şöyle buyurduğunu naklediyor; "O (Ali) ve Şiaları kıyamet günü kurtuluşa erenlerdir.” (Dürr-ul Mensur, c. 8, s. 589)
- Yine ehlisünnet kaynaklarında Şia olanın kıyamet günü kurtuluşuna, felaha ereceğine dair hadisler mevcuttur. Buyurun inceleyin:
"İbni Abbas şöyle diyor; "İnananlar ve iyi işlerde bulunanlarsa, onlardır, şüphe yok ki yaratılmışların en hayırlıları." (Beyyine suresi,7) ayeti nazil olduğunda, Resulü ekrem (sallallahu aleyhi ve alihi vesellem) Hz. Ali'ye (aleyhisselam) hitaben şöyle buyurdular; "Bu ayetin muhatabı sen ve Şialarındır. Kıyamet günü Allah’dan razı ve Allah’da sizden razı olacaktır."
- Bu iki hadis ve buna benzer birkaç hadis: Dürr-ul Mensur, c. 1, s. 379’da ve Gayet-ül Meram, s. 326’da mevcuttur.

Değerli kardeşimiz,

Evvela, Resulullahın ashabına lanet eden bildiğimiz Şiaların “hayru’l-beriye” olmaları, hem sahabeyi öven Kur'an’a hem hadislere aykırıdır.

Hadislerde övülen Şiatü Ali yani Ali Şia'sı, ehl-i hak olan Ehl-i sünnet ve’l-Cemaattir.

Hz. Ali’nin manevi evladı olduğunu, Risale-i  Nur davasının Ehl-i beytin davası olduğunu bildiren Bediüzzaman Hazretleri de Hz. Ali ( r.a )'ın asıl şiası ve dostlarının, Ehl-i sünnet olduğunu ifade etmektedir:

“Ehl-i Sünnet ve Cemaate karşı (Hz. Ali’yi en üstün gören) Şîa-i velayetin hakkı yoktur ki, Ehl-i Sünneti tenkid etsin. Çünki Ehl-i Sünnet, Hazret-i Ali'yi (r.a.) tenkis etmedikleri gibi, ciddî severler. Fakat hadîsçe tehlikeli sayılan ifrat-ı muhabbetten çekiniyorlar. Hadîsçe Hazret-i Ali'nin (r.a.) şîası hakkındaki sena-yı Nebevî, Ehl-i Sünnete aittir. Çünki istikametli muhabbetle Hazret-i Ali'nin (r.a.) şîaları, ehl-i hak olan Ehl-i Sünnet ve Cemaattir. Hazret-i İsa Aleyhisselâm hakkındaki ifrat-ı muhabbet, Nasara için tehlikeli olduğu gibi; Hazret-i Ali (r.a.) hakkında da o tarzda ifrat-ı muhabbet, hadîs-i sahihte tehlikeli olduğu tasrih edilmiş.” (bk. Lem'alar, Dördüncü Lem'a, s. 24)

Diğer taraftan, soruda geçen bu rivayetlere yer veren İbn Asâkir’in Târîhu Dimaşk’ı, Deylemî’nin el-Firdevs’i, Süyûtî’nin ed-Dürrü’l-Mensûr’u… gibi eserlerde sadece Şiatü Ali'nin faziletleriyle değil, genelde sahabenin ve özelde tek tek -başta Dört Halîfe ve Ümmehât-ı Mü’minîn olmak üzere- pek çok sahâbînin fezail ve menakıbını anlatan rivayetlerin mevcudiyeti bilinmektedir.

Demek ki, hadislerde geçen Ali Şia’sı ile ilgili övgüler, sahabe yolundan giden ve Hz. Ali’yi gerçekten seven Ehl-i sünnet ve’l-cemaat ile ilgilidir. Sahabeye dil uzatan ve onlara lanet eden Şia ile bir ilgisi asla yoktur ve olamaz.

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet