Sevmediğimize samimi davranmak yanlış mı?

- Sevmediğimiz insanlara iyi davranmak samimiyetsizlik oluyor. Dürüstlüğe bozduğu için yanlış mı?
- Çok hoşlanmadığımız ama akraba vs gibi görüşmemiz gereken insanlara yakın davranmak samimiyetsiz hissettiriyor acaba dürüst olmadığımız için günah mı?
- İlla kalben sevmek sıcaklık göstermek gerekir mi yoksa sadece ihtiyacını görüp kötü davranmasak yeterli mi?

Değerli kardeşimiz,

Öncelikle ifade edelim ki, biz mümin kardeşlerimizi iman etmelerinden dolayı severiz ve sevmeliyiz; hataları ve günahları için üzülürüz ve şefkatle ve merhametle ıslah etmeye çalışırız. Bu nedenle sevmeyeceksek onların hatalarını ve günahlarını sevmeyelim. Doktorun hastayı sevmemesi diye bir durum olamaz, ancak hastalıklarını sevmez, onları da şefkatle tedaviye çalışır.

Bu kısa bilgiden sonra sorunuzu gelince:

Hayatta esas olan insanın ilişki içinde olduğu, özellikle akraba, okul, iş ve diğer sosyal çevresindeki herkesle mümkün olduğu kadar iyi geçinmesidir. Hatta hiç tanımadığı mesela toplu taşımadaki yaşlıya yer vermesi, yolda karşıya geçen yaşlıya yardım etmesi, yolda kalmışa, darda olan herkese yardım etmesi insanın temel ahlaki görevlerindendir.

Bu hem kişinin kendi ruh sağlığı ve hayat başarısı için gereklidir hem de sosyal hayatın selametle devam etmesi için de gereklidir.

Ayrıca sevmediğimiz birine iyi davranmak, toplumda uyum sağlama, barış içinde yaşama ve olgun bir duruş sergileme çabası olarak görülebilir. Bu, kişinin samimiyetsiz olduğu anlamına gelmez; aksine, duygusal olarak zorlayıcı durumlarda bile ahlaki ve etik prensipleri koruma yeteneğini gösterir.

Bundan dolayıdır ki dinimiz her fırsatta iyilik yapmayı tavsiye etmektedir. Sadece Nisa suresindeki bir ayet bile iyilik etmemiz gerekenlerin sınırının ne kadar geniş olduğunu anlamamıza yeter:

"Allah'a ibadet edin ve ona hiçbir şeyi ortak koşmayın. Anne babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, yanınızdaki arkadaşa, yolcuya ve ellerinizin altındakilere iyilik edin. Şüphesiz Allah, kendini beğenen ve böbürlenen kimseyi sevmez." (Nisa, 4/36)

Bundan dolayı çevremizde ve bizimle ilişki hâlinde olan birisini seviyorsak, içten ve samimi davranırız, sevmek zorunda değilsek mesafeli ve ölçülü bir şekilde davranırız, ama nezaketi ve saygıyı elden bırakmayız.

Görüldüğü gibi sevmediğimiz insanlara iyi davranmak, her zaman samimiyetsizlik olarak değerlendirilmez. Burada galiba karıştırılan şey, sevgi veya sıcak duygularla, nezaket ve saygının aynı şeymiş gibi algılanmasıdır.

Dürüstlük, düşüncelerimiz ve hislerimizle uyumlu hareket etmek anlamına gelir. Ancak bu, her durumda tüm hislerimizi açıkça ifade etmemiz gerektiği anlamına gelmez.

Sevmediğiniz birine karşı olumsuz duygularınızı dışa vurmak, çatışmalara ve gereksiz gerginliklere yol açabilir.

Dürüstlüğü koruyarak, sevmediğiniz biriyle mesafeli ama saygılı bir ilişki kurmak mümkündür.

Asıl olan, dürüstlüğümüzü korurken, karşı tarafa zarar vermemek ve toplum içindeki dengeleri bozmadan, saygılı bir iletişim sürdürmektir.

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet