Ubudiyet noktasında Peygamberimiz neden en üsttedir?

- Ubudiyet cihetiyle Peygamber Efendimiz (asm)’a neden yetişilmez?
- Neden Efendimize yetişilemez?

Değerli kardeşimiz,

Ubudiyetin kıymeti, ibadet eden kişinin kulluk şuuruyla mütenasiptir. Kulluk şuuru ise, kişinin akıl, kalp, fikir ve diğer manevi latifelerinin sahip oldukları idrak mertebesinin boyutuyla yakından alakalıdır.

Kulluğun şuur ve idraki iki açıdan değerlendirilebilir:

Birincisi: Marifetullah dürbünüyle Mabud-u Hakikinin rububiyet makam-ı muallasını temaşa etmek. Mabudu idrak etmek, onun mehabet ve azametini, rahmet ve muhabbetini, ilim ve kudretini ve bilumum isim ve sıfatlarının kudsiyet ve ulviyetini  bilmekle olur.

İkincisi: Abdin (kulun) kendi mahiyetinde var olan cahilliğini, âcizliğini, fakirliğini, bir istinad (dayanak) ve bir istimdad (yardım alma) noktalarına her zaman muhtaç olduğunu kavramak.

Özetle, ibadet ve ubudiyetin kemali, abd ile Mabud arasındaki ulaşım ve iletişim hattının mükemmelliğine bağlıdır. Bu da kulun acizlik ve fakirlik hamuruyla yoğrulmuş olan kendi nefsinin küçüklüğünü ve her şeye kadir olan Rabbinin azametini idrak etmenin boyutuyla doğru orantılıdır.

Hakiki zikir, fikir, şükür, niyaz, tazarru’ bu iletişim hattının önemli köşe taşlarıdır.

İşte bu noktada o eşsiz ubudiyetiyle miraca, “kab-ı kavseyn ev edna”ya kadar çıkan Hz. Muhammed (asm)’in ubudiyet mertebesine çıkmak mümkün değildir.

- Bu konuda Bediüzzaman Hazretlerinin aşağıdaki ifadelerinden de istifade etmeye çalışacağız:

“... Halbuki en yüksek mertebe ise, ubudiyet-i Muhammediyedir ki, 'Mahbubiyet' ünvanıyla tabir edilir. Ubudiyetin ise sırr-ı esası; niyaz, şükür, tazarru', huşu', acz, fakr, halktan istiğna cihetiyle o hakikatın kemaline mazhar olur.” (bk. Mektubat, s. 455)

“Tevhid-i hakikîyi bütün meratibiyle en ekmel bir surette ders verip isbat eden ve ilân eden Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâm'ın risaleti, o tevhidin kat'iyyeti derecesinde sabit olduğunu izahla beraber; şahsiyet-i maneviye-i Muhammediye Aleyhissalâtü Vesselâm'ın derece-i ehemmiyet ve ulviyetine şehadet eden pek çok delillerden üç tanesini zikreder."

"Birincisi: اَلسَّبَبُ كَالْفَاعِلِ sırrıyla, umum ümmetinin bütün zamanlarda işledikleri hasenatın bir misli defter-i hasenatına geçmekle ve hususan her günde umum ümmetin ettikleri salavat duasının kat'î makbuliyeti cihetiyle; o hadsiz duaların iktiza ettikleri makam ve mertebeyi düşündürmekle şahsiyet-i maneviye-i Muhammediyenin (asm) kâinat içinde nasıl bir güneş olduğu anlaşıldığını..."

"İkincisi: Mahiyet-i Muhammediye (asm) âlem-i İslâmiyetin şecere-i kübrasının menşei, çekirdeği, hayatı, medarı olduğundan, fevkalhad istidad ve cihazatıyla âlem-i İslâmiyetin maneviyatını teşkil eden kudsî kelimatı, tesbihatı, ibadatı en evvel bütün manalarıyla hissedip yapmasından gelen terakkiyat-ı ruhiyesini düşündürüp, habibiyet derecesine çıkan ubudiyet-i Muhammediyenin (asm) velayeti, sair velayetlerden ne kadar yüksek olduğunu anlatır. O Zâtın (asm) hadd ü nihayeti olmayan meratib-i kemalâtta ne derece terakki ettiğini bildirir."

"Üçüncüsü: Zât-ı Ferd-i Zülcemal bütün nev'-i beşer namına, belki umum kâinat hesabına Zât-ı Muhammediye Aleyhissalâtü Vesselâm'ı kendine muhatab ittihaz etmekle; elbette onu hadsiz kemalâtta hadsiz feyzine mazhar ettiğini ve şahsiyet-i maneviye-i Muhammediye Aleyhissalâtü Vesselâm, kâinatın manevî bir güneşi ve bu kâinat denilen Kur'an-ı Kebir'in âyet-i kübrası ve o Furkan-ı A'zam'ın ve ism-i a'zamın ve ism-i Ferd'in cilve-i a'zamının bir âyinesi olduğunu ders verir.” (bk. Lem'alar, s. 436-437)

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet