Tebbet suresinde Ebu leheb için "Ebû Leheb'in elleri kurusun. Zaten kurudu." diye ifade edilirken "Ebu Leheb kurusun" denmeyerek "elleri kurusun" denmesinin hikmeti nedir?

Ellerin kurumasından söz edilmesi, çoğu işlerin ellerle yapıl­masından dolayıdır. Yani o eller de hüsrana uğrasın, kendisi de hüsrana uğ­rasın manasındadır.

"Eller" ile bizzat kendisinin kastedildiği de söylenmiştir. Çünkü bazen kişinin kendisinden "elleri" diye sözedilebiiir. Bu aynı zamanda Arapça bir üsluptur. Nitekim yüce Allah:

"Bu se­nin ellerinin önden gönderdiği sebebiyledir." (Hac, 22/10)

diye buyurmak­tadır. Bundan maksat, bizzat kendinin gönderdiği demektir.

Müslim'in İbn Abbas (r.a)'dan yaptığı rivayete göre, adı geçen şöy­le haber vermiştir:

«En yakın hısımlarını (bulundukları yolun eğri olduğu hakkında) uyar!» (Şuârâ  26/214) 

mealindeki âyet inince, Resûlüllah (a.s.m) gelip Safa Tepesi'ne çıktı ve Kureyş Kabilesi mensuplarına seslendi. Ona yaklaşıp toplan­dılar. Hz. Peygamber (a.s.m) söze şöyle başladı:

«Ben size şu tepenin arkasından üzerinize bir süvari birliğinin (saldırmak üzere) çıkmakta olduğunu haber versem, beni tasdik eder mi­siniz?» Onlar da hep bir ağızdan:

«Biz senin yalan söylediğine hiç şa­hit olmadık.» diye cevap verdiler. Resûlüllah (a.s.m) Efendimiz asıl tebliğ et­mek istediğini şöyle ifade etti:

«Şüphesiz ben sizi, önünüzdeki şiddetli azaba karşı uyaran bir elçiyim.» Ebû Leheb:

«A elleri helak olup kuruya­sıcı! Bizi bunun için mi buraya topladın?»

dedi ve kalkıp gitti. Bu olay üzerine Tebbet Sûresi indi.(Müslim, İmân: 353; Tirmizî, Tefsîr, 26; Ahmed, 3/476-5/60)