Allah insanları neden korkutuyor?

- Biraz meal okuyayım dedim, içim korkuyla doldu... Tehdit üstüne tehdit...

- Cehennemde yanacaksınız, zebaniler canınızı dağlayacaklar, acılı bir azabı tadacaksınız, keşke toprak olsaydık diyeceksiniz falan...

- Cehennem azabı anlatılırken bir sürü korku verici görüntü betimleniyor... Nedendir bunca korkutma?

…

Korku, insani bir nitelik; tıpkı sevgi gibi... Bütün mesele, kimden korkacak kişi, niçin korkacak, ne kadar korkacak?..

Korkunun da türleri var...

Allah korkusu, bir insanın düşmanına olan korkusu cinsinden değildir mesela...

Bir bebeğin annesinden korkmasına benzer; içinde lezzet vardır, güven vardır, ümit vardır...

Bir bebekten sorulsa: “En tatlı hâlin nedir?” Aklı bulunsa diyecekti ki:

“Annemin tatlı tokadından korkup, yine onun kucağına sığındığım hâldir...”

Rahman’dan korkmamız da böyledir işte... Bu korku, bizi onun rahmet kucağına atar...

Madem korku bir damardır, insanda bulunur... Mutlaka işlettirilecek...

İnsan da ya yaratılanlardan korkup titreyecek ya da Yaratan’dan...

Yaratılanlardan korkarak yaşamak derin acılar verir insana... Çünkü onlar hem çoktur hem de merhametli değiller...

Rahman ise, bizi kendine döndürmek, cehennemden kurtarmak, cennete davet etmek için korkutur...

Terbiyenin iki önemli kanadı var: Biri, ödüllendirme... Öteki, cezalandırma...

Ödül daha etkilidir, kuşkusuz... Fakat ceza korkusunun da tesiri inkâr edilemez...

İlahî korku günahlardan alıkoyar insanı... Korku bir kamçıdır, insanı ilahî merhamet tarafına yöneltir...

İşte insan da bir çocuk gibi davranır bazen... Nefsinin çirkin isteklerine aldanıp kullukta tembellik eder...

Kulunu herkesten iyi tanıyan Allah, onu cehennemle korkutur, korku damarını işletir, günah işlemesine mani olur...

Bu nevi korkunun başka bir biçimi daha var: Bir sevgiliden korkar gibi korkmak...

Âşık adam sevgilisini kırmaktan, incitmekten, üzmekten korkar...

Onun kendisini sevmemesinden de korkar... Bu nedenle her hareketine, her sözüne dikkat eder...

Rabbi de insanın maşuku, mahbubu, sevgilisi oldu mu, bir korku sarar kulun kalbini...

Onun rızasına aykırı işler yapmaktan korkar... Cehennem korkusuna da benzemez bu korku... Tatlıdır...

Evet, bu korkuda lezzet vardır... Bunu da ancak tadan bilir!..