Habeşistan’a Birinci Göç

Hz. Muhammed’in Hz. Ebu Bekir ile Hira dağındaki mağarada bulundukları bir sırada Hz. Osman yanlarına gelir ve putperestlerin işkencelerine artık dayanamadığını söyler. Özellikle amcası Hakem’in yaptıkları her türlü tahammül sınırının üstündedir. Ve dolayısıyla Hz. Osman’ı savunabilecek hiç kimse yoktur. Son Elçi’den kendisine bir çıkış yolu göstermesini ister:

“Habeşistan’a gidin.” der, Hz. Muhammed, “Yanına eşin Rukiyye’yi de al. Ve Müslümanlardan sizin durumunuzda olan daha kim varsa onlar da gitsinler. Çünkü orası bir doğruluk ülkesidir ve orada kendisine sığınanlara zulmetmeyen bir kral vardır. ALLAH size bir kurtuluş yolu açıncaya kadar da orada kalın.”

Haber o gece Müslümanlar arasında yayılır ve birçok kişi gizlice yol hazırlıklarına koyulur. Sonra birer ikişer Mekke’yi terk ederek Kızıldeniz sahiline yönelirler. Birkaç gün sonra da Hz. Muhammed’e, Osman ile kızı Rukiyye’den ilk haberler gelir. Haberi getiren onları bir başlarına çölde yol alırlarken gördüğünü söyler. Hz. Muhammed, bir babanın merak ve heyecanıyla atılır:

“Nasıllardı? Onları gördüğünde ne haldeydiler?”

“Osman eşini zayıf bir merkebe bindirmişti kendisi de merkebi yularından çekiyordu.” Bunu duyan Hz. Muhammed’in bakışları çölün boşluğunda kaybolur. Sadece dudaklarından:

“ALLAH onların yardımcısı olsun!” cümlesi çıkar. Fısıltıyla. Fakat Hz. Muhammed’in duymadıkları da vardır. Rukiyye hamiledir ve kendilerini takip eden putperestlere yakalanmamak kaygısıyla, hızla yol almaya çalışırlarken çocuğunu düşürür.

Küçük gruplar halinde ve gizlice Mekke’den ayrılıp Habeş ülkesine yönelen Müslümanların toplamı yüz kişiye yakındır. Bir tek kafile halinde yola çıkamadıkları için bir yöneticileri de yoktur. Fakat Habeş ülkesinde kendilerine müjdelenen güven ve huzuru fazlasıyla bulurlar. Kureyş putperestleri onları yakalamak için arkalarından bir birlik gönderir ama başarılı olamazlar. Bu birinci Habeşistan hicreti yaklaşık üç ay sürer ve bir haber Müslüman muhacirleri sevince boğar. Bütün Mekke Müslüman olmuştur.