Vaaz ve sohbetlerde ağlamanın ölçüsü nedir? Bazı insanlar bunun riya olabileceğini söylüyorlar. Siz nasıl değerlendirirsiniz?

BazI hocalar sohbet esnasında ağlarlar. Biz bu duygusallığı samimiyetin ölçüsü olarak kabul ederiz. Fakat bazıları bunların gözyaşlarına kanmamak gerektiğini, timsah gözyaşı, gösteriş ve ve duygu sömürüsü olabileceğini söylerler ve ''Bir kul fısk-u fücurda, günah işlemede son noktaya gelirse, o artık iki gözüne hakim olur ve istediği zaman ağlar!'' hadisini delil olarak gösterirler. Bu hadis ne anlama geliyor? Samimi olmayan biri Allahın adını anarken duygusuna hakim olarak gözyaşı akıtabilir mi?