Maden ve Definelerin Zekâtı:
* Madenler üç kısma ayrılır:
1 - Ateşte eriyen madenler: Altın, gümüş, bakır ve demir gibi.
2 - Sıvı madenler: Petrol, zift, su gibi.
3 - Ateşte erimiyen ve sıvı da olmayan madenler: Kireç, kömür, alçı, yâkut, elmas gibi. Ateşte eriyen madenlerde zekât nisbeti 5`te birdir. 5`te dördü ise madeni bulup işletene aittir. Sıvı halde bulunan madenlerden zekât alınmaz. Ancak bunların kendilerine zekât lâzım gelmese de, ticarî gaye ile işletildiğinde kâr gelirlerine 40`ta bir üzerinden zekât lâzım gelir.Ateşte erimiyen ve sıvı da olmayan madenlerden zekât hissesi alınmaz. Cıva bundan müstesnadır. Civadan 5`te bir oranında zekât alınır. Ticaret için çıkarılan kömürün de zekâtını 40`ta bir oranında vermek lazımdır. Denizden çıkarılan inci, anber, mercan, balık gibi şeylere zekât düşmez. Ancak Ebû Yûsuf`a göre bunlardan da 5`te bir oranında zekât alınır. İmam-ı Şafiî`ye göre altın ve gümüşten başka olan madenlerin hiçbirinden zekât alınmaz. Altın ve gümüşten de 40`ta bir nisbetinde zekât alınır.
* Defineler de 3`e ayrılır:
1 - Üzerinde İslâmî alâmet bulunan defineler. Yani müslümanlar tarafından gömülmüş defineler. Bunları bulanlar fakir iseler, kendilerine; değil iseler devlete verirler veya fakir halka dağıtılır.
2 - Kâfirlere ait olduğu anlaşılan defineler. Bunların 5`te biri devlete verilir, geri kalanı arazi sâhibine, sâhibi yoksa bulana ait olur.
3 - Kâfirlere mi, müslümanlara mı ait olduğu bilinmeyen defineler. Bunlar bir görüşe göre İslâmî defineler, diğer bir görüşe göre de kâfirlere ait defineler muamelesine tâbi tutulur.
