- Annem veya nenem her zaman kötü anılarını anlatıyorlar ben de dinlemek istemiyorum, başka odaya gidiyorum ya da susturuyorum günah oluyor muyum?
- Annem, nenem veya yaşlı insanlarla ne zaman konuşsam sadece dramatik üzücü kötü anılarını anlatıyorlar ama istisnasız her zaman her an sürekli sanki hiç güzel bir şey yaşamamışlar gibi, ben artık dinlemek istemiyorum beni depresyona itiyor boğuluyormuş gibi hissediyorum. Kibar bir şekilde uyarınca da dinlemek istemediğimi söyleyince de benden daha kötü bir insan yokmuş gibi davranıyorlar. Zaten zor bir dönemde yaşıyoruz her insanın kendine ait derdi, imtihanı var. Bu sebeple onlarla buluşmasam ya da görüşmesem veya görüştüğümde bu anılarını dinlemek istemediğimi söylesem günaha girer miyim?
- Annenize öf bile demeyin hadisini söyleyip onların istediği her şeyi yapmamı istiyorlar. Kendimi onların psikoloğu gibi hissediyorum. Hem dinen kimseyi üzmeden hem de kendi psikolojimi bozmadan ne yapabilirim?
- Ya da kendi akıl sağlığım için onları dinlemeyip başka odaya geçsem günah olur muyum?
- Diğer sorum da eski anılarını anlatırken Allah günahımı affetsin ama deyip dedikodu yapıyorlar nasıl durdurmam gerek ya da o an da tamam dedikodu yapmayalım desem de "ben zaten kötüyüm herkes iyi" "ben senin için neler neler yaptım" gibi cümleler kuruyorlar. İçimden sürekli isyan ediyormuş gibi hissediyorum ne yapmalıyım?