- Neden Kuran’daki dil bilgisinin tanrısallık iddiasına uymaz ve Kuran’da ekber sözcüğü en büyük anlamında değil de daha büyük anlamındadır.
İddialar;
1) Kısa surelerin Kuran’daki yazım şekilleri ve dilbilgisi ilginç şekilde farklıdır. Bir de bakınız Şems suresinden örnek koyarak devam edeyim.
Şems 5: Ves semâi ve mâ benâhâ. Ve göğe ve bina eden şeye (serene)
Şems 6: Vel ardı ve mâ tahâhâ. Ve yeryüzüne ve onun yayıp seren şeye (serene)
- Buradaki eylemi yapan özneyi karşılayan zamir kelimesi (ma) şey olarak yazılmıştır ve özellikle cansızlar, bitkiler ve hayvanlar ve genel anlamda yaratılmışlık vasfına sahip varlıklar için kullanılan zamir olduğunu düşününce, tanrı kavramının tek, yarattıklarına benzemezlik, ayrıca zamir olarak sadece erkeklere has (o-onu) kelimeleriyle özdeşleştiğini inanç ve Kuran’ın kullanım dili olarak düşündüğümüzde, şey (ma) ile özdeşleşmiş bu cümleler bu kurala ve Kuran’ın diline ve tanrısallık iddiasına uymadığını fark ediyoruz.
- Buradaki cümlelerde tanrı yarattıklarıyla eş bir konuma indirgenmekte ve üstünlük vasfı olmayan herhangi bir varlıkla eş, eşit bir konumda karşımıza çıkmakta varlık anlamında.
2) Şems suresinde 13. ayette doğrudan Allah ismiyle karşılaşmazsınız. Orada da yine ilahın (Allah’ın) resulü ve ilahın (Allah’ın) devesidir yazım olarak.
- Bu zamir olarak farklı yazım, Kuran’ın tanrı kavramından (şey-herhangi bir varlık) bahsetmesi Kuran diline ve inanç kurallarına tamamen aykırı bir durumdur.
3) Sadece şems değil bu yazım farklılığı birkaç yerde var, genelde şu bir şeyler üstüne yemin etmeyle girilen surelerin başında rastlanıyor ki surelerin kiminde böyle yeminlerle giriş varken kimine dümdüz dalar, kimine mukatta harfleri denilen tarzla giriş yapar ve aslında dilbilgisi ve yazım olarak birbiriyle uymayan tarzdadır.
4) Allahu ekber için ise; Kuran içerisinde Kebir = Büyük. Ekber = Daha büyük. Kübbara = Büsbüyük, Çokbüyük Kübra = Enbüyük.