"İ-doser" denilen bir programla, belirli ses dosyalarını dinleyen insan ruhuna çeşitli sanal telkinler yapılarak mutluluk, uyku, alfa modu gibi bir tedavi yapılması, tıbbi ve manevi açıdan zararlı mıdır?

Değerli kardeşimiz,

Şuur altına yapılan telkinlerin uygulandığı bir yöntem vardır. Bu, daha çok doktorların bizzat hasta ile karşılıklı konuşmak suretiyle terapi yapması anlamına gelir. Bu terapi sade bir dille yapılması yanında müsikî eşliğinde de yapılabilir.

İnsanların müsikîden hoşlandığı bir gerçektir. Bir bülbülün, bir insanın hançeresinden çıkan güzel sesler, insanın ruhu üzerinde pozitif etki yaptığı gibi, müsikî aletlerinin -deyim yerindeyse- hançeresinden çıkan seslerin de pozitif etkisi vardır. Bunlar birer vakıadır, inkâr edilemez. İslam tarihinde ruhî ıstıraplar veren hastalıkların bu yolla tedavi edildiği bilinmektedir.

Ancak, bu tür sanal terapi olarak görülen “İ-doser” programını tartışmasız yegâne tedavî metodu olarak düşünmek, her şeyden önce bu günkü modern  tıp prensipleriyle çelişmektedir. Çünkü bugün ruhî sıkıntılara bakan bir tıp dalı olan psikiyatrî hekimliğinin önemli ölçüde kabul gören görüşüne göre, psikiyatri hastalıklarının önemli bir kısmı ruhî değil organiktir. Beynin farklı refleksler göstermesinden normal çalışma sitilinin dışına çıkmakla, değişik olumsuz duyguların yeşermesine neden olması söz konusudur.

Ayrıca, bu tür programlar insanları esir alıp birçok işten alıkoyabilir. Çünkü genellikle insanların ulvî duygularından ziyade, süflî duygularına hitap eden bu gibi müziklerin önemli bir kısmı, insanı daha da üzebilir. Bir anlık bir zevkin sarhoşluğuyla kişi, kendinden geçse bile, o ortamdan çıktığı zaman daha bir ayrılık, daha bir kimsesizlik, daha bir yalnızlık hissiyle yıkılabilir, bir matem havasına bürünebilir.

Bu gibi şeylerle sürekli meşgul olan kimsenin ulvî duyguları törpülenebilir ve dinî yönden gerekli ve sevaplı olan birçok zikir, fikir ve şükürden zevk almayabilir ve gaflette boğulabilir.

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet