Peygamber Efendimiz vefat ederken söylediği son sözler ne olmuştur?

Değerli kardeşimiz,

Resûlullah (asm) vefat etmeden önce, "Lâ ilahe illallah, ruh teslimi ne zor şeymiş!" dedi ve Hz. Âişe (r.anha)'nin kolları arasında "maa'r-refîkil-a'lâ" (en yüce dosta) sözüyle ruhu­nu teslim etmiştir.

Hz. Aişe (radıyallahu anhâ) anlatıyor:

Aleyhissalâtu vesselâm hastalandığı zaman O'nu, (başı)  dizimin  üstünde baygın vaziyette gördüm. Bir ara kendine geldi. Gözlerini evin tavanına dikti ve sonra: "Ey Allah'ım Refik-i A'la'da (bulunmayı tercih ederim)." dedi. Bu sözü işitince ben (kendi kendime): "Demek ki (makamı gösterildi) ve bizimle olmayı tercih etmiyor." dedim. Bunun, sıhhatli iken bize söylediği şu hadis olduğunu anladım:

"Hiçbir peygamber, cennetteki makamını görmeden kabzedilmez. Bundan sonra hayatı devam ettirilir veya öbür dünyaya gitme hususunda muhayyer bırakılır."

Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ın telaffuz ettiği son söz: "Allah'ım, Refik-i A'la'da" cümlesi oldu. "Refik-i A'la": Cennetin en yüksek makamında bulunan peygamberler cemaatidir. (Buhârî, Megazî 83, 84, Tefsir, Nisa 13, Marda 19, Da'avat 29, Rikak 41; Müslim, Fezail 87; Muvatta,  Cenaiz 46; Tirmizî, Da'avat 77)

Resûlullah (asm), pazartesi öğleden sonra, iyice ağırlaşmıştı: Nefeslerini zor alıyor, bazen de tıkanıyordu. İyileştiği bir anda kölelere iyi davranılması, namazın ihmal edilmemesini tavsiye etti.

Yanındaki su çanağına arada sırada elini batırıyor ve yüzünü ıslatıyordu. "Lâilahe illallah" diyor, dua mahiyetinde ayetler okuyordu. Şu ayeti okumuştu. (Mealen):

"Kimler, Allah ve Resûlü'ne itaat ederse onlar, Allah'ın kendilerine nimet verdiği peygamberler, sıddîkler, şehidler ve sâlih kimseler ile beraberlerdir, bunlar ise ne güzel arkadaşlardır." (Nisa, 4/69).

Okuduğu bir dua da şu idi:

"Lailahe illallah, Lailahe illallah, Lailahe illallah. Ölümün de şiddetleri, halleri, sadmeleri var. Ey Rabbim, ölümün sarsıntılı anlarında bana yardım et. Ey Rabbim beni bağışla, ey Rabbim beni bağışla!"

Resûlullah (asm)'ın mübarek yüzleri bazan sararıp, bazan kızarıyordu. Sonunda nefesi daraldı, hareketleri daha da ağırlaştı. Ellerini yukarı kaldırıp üç kere mübarek parmaklarıyla semaya doğru işaret ederek: "Refik-i A'la'ya, ulvî ve yüksek Refik'e, beni Refik-i A'la'ya ulaştır." dedi.

(Prof. Dr. İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 15/226-232)

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet