Bazı astrologlar, kahinler yıldız haritasına bakarak geleceği gördüklerini iddia ediyorlar. Böyle bir şey söz konusu mudur?

- Kur'an-ı Kerim'in bu konuya bakışı nasıldır? 
- Fala bakan da baktıran da günaha giriyor; nedenini açıklar mısınız?
- Falcılar ve falcılık konusunu nasıl değerlendirmeliyiz?

Değerli kardeşimiz,

Gelecekte olacak hadiseler, öteden beri insanların zihinlerini hep meşgul etmiştir. Sosyal çalkantıların yoğun olduğu buhranlı zamanlarda, insanlar gelecekte neler olacağını kestirebilmek maksadıyla çeşitli yollara başvururlar. Burçlara göre talih tayini, kâhinlik, çeşitli fal oyunları gibi hurafeler bunlardan sadece bazılarıdır.

İslâm'dan önce Araplar arasında birçok hurafelerle birlikte kehanet de fazla revaç bulmuştu. Kâhinler arasında cinlerle irtibat halinde bulunanlar, kendilerine cinler tarafından haberler geldiğini iddia edenler olduğu gibi, bazı işaretlerden ileride meydana gelecek hadiseleri çıkardığını ileri sürenler de vardı. Ayrıca çalınan malın veya yitik bir eşyanın kim tarafından alındığını ve hâlen nerede olduğunu bildiğini söyleyenlerle birlikte; gelecekte kimin ne yapacağını, dünyada ne gibi hadiselerin meydana geleceğini bildiklerini zanneden kâhinler de mevcuttu.

Bunların içinde cinlerin getirdiği haberlere dayanarak ahkâm kesen kâhinler, bazı hususlarda bir nebze doğru olsalar da genelde gerçekten çok uzak bulunmaktadırlar.

Kur’ân-ı Kerim istikbalde olacakları hiçbir kimsenin bilemeyeceğini şu âyetlerle haber vererek kehâneti reddeder:

“Gaybın anahtarı Allah’ın yanındadır. Onları ancak o bilir.”(1)

“Hiçbir kimse yarın ne yapacağını bilemez.”(2)

“De ki: Göklerde ve yerde Allah’tan başka kimse gaybı bilemez.”(3)

Bütün hurafelerle birlikte her türlü kehaneti yasaklayan Resul-i Ekrem Efendimiz (asm), kâhinleri dinleyip tasdik etmeyi de yasaklamıştır. 

Hz. Âişe (ra)’nin rivayetine göre, bazı sahabîler Peygamberimize (asm) gelerek kâhinler hakkında fikrini sorarlar. Peygamber Efendimiz (asm) de

“Kâhinler bir şey değildir.” buyururlar. İçlerinden bir kısmının tekrar,

“Yâ Resulallah, onlar bazen bir şey söylüyorlar da doğru çıkıyor.” demeleri üzerine Resulullah (a.s.m.) şöyle buyurur:

“Bu söz cinlerindir. Cin bilgiyi kapar da dostunun kulağına tavuğun gıdaklaması gibi gıdaklar. Bu şekilde ona yüz yalandan daha fazlasını karıştırır.”(4)

Aynı zamanda şeytanlardan da sayılan sefih cinlerin, çaldıkları haberleri dostu olan insanın gelip kulağına fısıldaması, hadis-i şerifte tavuğun gıdaklaması gibi herkesin anlayabileceği bir benzetme ile ifade edilmiştir. Cinler, kâhinlerin kulağına haber iletirken orada hazır bulunan diğer şeytanlar da işitmektedirler. Bir tane bulan tavuğun gıdaklayarak diğer arkadaşlarına haber vermesi gibi...

Kâhinlere gitmeyi, onlardan istikbal hakkında bilgi sormayı da hoş görmeyen Peygamber Efendimiz (asm), onlara müracaat etmeyi Hz. Muâviye’nin şöyle bir suali üzerine yasaklar. Bir gün Hazret-i Muâviye (r.a.),

“Yâ Resulallah, birtakım şeyleri biz Cahiliye devrinde yapıyorduk. Kâhinlere gidiyorduk.” dediğinde, Resul-i Ekrem Efendimiz (asm),

“Artık kâhinlere gitmeyin.” buyururlar.(5)

Kâhinin söylediklerini doğrulayan kimsenin küfre gitmek gibi ağır dinî bir mes’uliyet altına gireceğini bildiren hadisten(6) hareket eden âlimler, kâhinlere gitmenin ve onlara inanmanın, kişinin îmanına zarar vereceğini söylemektedirler. Çünkü kâhinin söylediğinin çoğu uydurma ve yalan olduğundan, ona inanıp kanan kimse hareket ve geleceğini duyduklarına göre düzenlerse, ya boş ümitlere kapılıp hayal ve düşüncelerini lüzumsuz şeylerle dolduracaktır veya verilen kötü haberler üzerine ümitsizliğe ve karamsarlığa düşecektir. Bu da kişinin mânevî hayatına, hatta aile hayatına zarar verecektir.

İlmin ve teknolojinin zirveye vardığı günümüzde, bu çeşit Câhiliye âdetleri değişik usûl ve şekillerde uygulanmakta, insanın merakları istismar edilmektedir. Günlük gazetelerde çıkan yıldız falı, bu mevzuda yayınlanan dergi ve kitaplar birer misal olarak gözümüzün önündedir. Ne yazık ki, pek çok insan bunlara ehemmiyet vererek, ümit ve geleceklerini, uydurulan kehanetlere bağlamaktadır.

Ayrıca, toplumda yaygın olarak bulunan el ayasına, oyun kâğıdına, kahve fincanına ve su dolu tasa bakarak, sözde bilinmezden ve gelecekten haber vermek de kehanetin bir diğer çeşididir. Bu işi kendisine meslek edinen kişilerin çoğu, toplumumuzda saf ve temiz Müslümanları yanıltan zavallılardır. Görünüşteki itibarlarına rağmen, bayağı insanlar ve toplumun itibarsız kimseleridir. Kendi soğuk hallerini ve yaşayışlarını düzeltemeyen ve gayrimeşru hayattan kurtulamayan kimselerin sözlerine ve verdikleri haberlere ne derece itimad edilir?

Meâlini verdiğimiz âyet ve hadisler bu nevi fallar için de geçerlidir. Fala bakmak, baktırmak, çıkarılan kehanetlere inanmak mü’minlere yakışmayan bir davranıştır. İtibar edilmemesi gerekir.

Dipnotlar:

1. En’âm Sûresi, 59.
2. Lokman Sûresi, 34.
3. Neml Sûresi, 65.
4. Müslim, Selâm: 123.
5. a.g.e., Selâm: 121.
6. İbni Mâce, Taharet: 122.

(Mehmed PAKSU)

* * *

El, Yüz ve Yıldızlarda Kader İşaretleri

İnsanoğlu, hayvanın zıddına hem geçmiş hem de gelecekle ruhen ve zihnen alakadar olduğundan, bir yandan geçmişte yaşadıklarını sürekli hatırlayıp muhasebe eder, bir yandan da gelecekte neler olabileceğini tahmin etmeye çalışır ister istemez. Geçmişi muhasebe etmek ne denli “insanî” bir davranışsa, geleceği tahmin etmeye çalışmak da o denli tabii bir meyildir aslında. Ve tarih boyunca insanlar “Geleceğimizi bilebilir miyiz?” sorusuna cevap bulmaya çalışmışlardır.

Bediüzzaman bu meyli şu cümlelerle ifade eder:

“Bilirsin ki, en ziyade insanı tahrik eden meraktır. Hatta eğer sana denilse; 'Yarı ömrünü, yarı malını versen, Kamer’den ve Müşteri’den (Jüpiter’den) biri gelir, Kamer’de ve Müşteri’de ne var ne yok, ahvalini sana haber verecek. Hem doğru olarak senin istikbalini ve başına ne geleceğini doğru olarak haber verecek.' Merakın varsa vereceksin.”

Bu fıtrî meylin yanı sıra, eskiden beri bütün dinlerin “olacak her şey kader levhalarında yazılıdır, olmadan önce bellidir” inancını bir temel olarak sunması, bazı sezgileri kuvvetli insanların yaklaşan olayları “hiss-i kablel-vuku” nevinden önceden haber vermeleri ve rüyalarda görülen bazı olayların aynıyla çıkması gibi gerçekler de insanoğlunun ortak bilinçaltına asırlarca şu fikri kazımıştır: “Kaderi bilmek mümkün mü ve nasıl?” Ve bundan sonra meraklı insanlar her ipucunu dikkatle incelemeye başlamış, her yerde gaybî işaretler aranmıştır.

El Çizgileri:

Önce eline bakmıştır insanoğlu ve avucundaki ilginç çizgilere gözü takılmıştır. “Bu derece ayrıntılı ve insandan insana farklı çizgiler sadece avucun açılıp kapanmasını kolaylaştırmak için veya onun sonucunda olamaz, bunların içinde başka bir iş var.” demiştir kimileri. Ve dikkatli gözlemler, bu çizgilerin gerek kişiliğe, gerek kadere dair işaretler taşıdığını göstermiştir.

Mesela, serçe parmağının altından işaret parmağının altına kadar uzanan çizgiye “kalp çizgisi” denilmiş. Bu çizgisi derin ve zincir şeklinde karışık olan insanların duygusal problemler yaşadıkları, his dünyalarının çalkantılı olduğu; düz bir kalp çizgisinin ise istikrarlı, biraz da tekdüze bir ruh haline işaret ettiği görülmüştür.

Kalp çizgisinin altında ona paralel olarak uzanan çizgi “akıl çizgisi” olarak adlandırılmış. Akıl çizgisi uzun ve derin olan insanların zihin kapasitelerinin yüksek olduğu; eğer bu çizgi kalp çizgisine paralel gidiyor ise mantık ağırlıklı, aşağıya, el ayasına doğru eğimli gidiyor ise sezgi ağırlıklı bir düşünce yapısını gösterdiği müşahede edilmiştir. Bu çizgi üstündeki kırık ve kıvrılmaların da o bölgeye denk düşen yaşlardaki zihnî bunalımlara ve köklü fikir değişikliklerine işaret ettiği fark edilmiştir.

Baş parmağı boydan boya çevreleyip bileğe doğru uzanan çizgi ise “hayat çizgisi” diye isimlenmiş ve pürüzsüz ve uzun bir hayat çizgisi olan insanların, uzun ve sağlıklı bir hayat yaşadıkları; bu çizgi üstündeki kırıkların belli dönemlerdeki hastalıklara işaret ettiği gibi pek çok ve hayli ayrıntılı ipuçları bulunmuştur.

Hatta bu konuda İtalyan doktorlarca bir araştırma bile yapılmış, ölmüş insanların hayat çizgileri ölçülmüş ve hayat çizgisi uzunluğu ile ölüm yaşı arasında pozitif korelasyon olduğu, yani uzun hayat çizgisi olanların uzun yaşadığı tıp literatüründe bile yer almıştır.

Bu üç ana çizgi dışında kalan küçük çizgiler de ayrı ayrı adlandırılmış (meslek, sağlık, evlilik, çocuk çizgisi vs.) ve bunlar üzerine de sayfalarca açıklama yapılmıştır.

Elin ve parmakların yapı ve şekilleri de yorumsuz kalmamıştır tabii ki. Mesela başparmağı küçük olan insanların hayır demekte güçlük çektikleri, zayıf iradeli oldukları fark edildiğinden, eski Çinliler yabancı ülkelere pazarlık için yolladıkları elçileri uzun ve kalın başparmaklı kişilerden seçmişlerdir hep. Parmakları geriye doğru fazla kıvrılıp bükülebilen kişilerin ruhsal olarak “elastik”, yani her ortama uyum sağlayabilir yapıda oldukları da bir diğer tesbittir.

Yasin Suresinde geçen “o gün onların yaptıklarını bize elleri anlatır” mealindeki ayeti, bu ilme bir gizli işaret olarak tefsir eden İslam alimleri de bu konuya hayli eğilmişlerdir.

Ve bu “ilim” günümüzde de hâlâ ilgi çekmekte ve insanların çoğu en azından bu çizgilerde bazı işaretler olduğunu için için hissetmekte ve “a be bakayım falına” diyenlere hâlâ el açmaktadırlar.

Yüz Hatları:

Gözünü elinden kaldırıp aynadaki yüzüne bakan insan, bu sayfadaki işaretlerin de anlamlarını keşfetmekte gecikmemiştir.

Çenesi belirgin ve çıkık olanların “kolay dolduruşa geldikleri”; kalın dudaklı insanların zevkine düşkün; ince ve normalde sıkça kapalı duran dudaklara sahip olanların sıkı ağızlı, ketum; kemerli (karga) burunlu olanların lider ruhlu; kalkık burunlu olanların da isyankâr olduklar hemen fark edilmiştir. Göz yapısından benlere varıncaya dek karaktere ve kadere yönelik yüzlerce ipucu çıkarılmıştır yüz sayfasındaki ince yazılardan da.

“Herkes yüz yapısına göre bir kişiliğe ve davranışa sahiptir” şeklinde de tefsir edilebilen “küllün ya’melune ala şakiletihi” ayeti ve “Güzel ahlakı güzel yüzde arayınız.” mealindeki hadis de bu ilgi alanını çoğu İslam alimlerince muteber kılmıştır. Peygamber Efendimizin (a.s.m.) son derecede dengeli, mutedil ve uyumlu bir yüz yapısına sahip oluşu da bu ilimle uğraşanlarca O’nun ahlakındaki güzellik ve uyuma bir işaret olarak kabul edilmiştir.

Bu ilme dair hususi bir risale de yazan Erzurumlu İbrahim Hakkı’nın başından geçen ilginç bir olay şöyle anlatılır:

Bir gün talebeleriyle beraber bir handa konaklayan bu zat, han sahibini görünce çok rahatsız olur. Zira hancının “gök rengi” gözleri acımasız bir kişilikten haber vermektedir. Oysa hancı kendilerini çok iyi karşılar. Bir dedikleri iki edilmez, çok rahat bir gece geçirirler, güler yüz ve iltifat görürler. Hoca da bu ilmi bilen talebeleri de şaşkındır.

“İlm-i heyet”in en bilinen işaretlerinden biri yanlış mıdır yoksa?

En sonunda tekrar yola koyulacakları zaman, hancının müthiş şişkin bir ücret talep edip sert bir tavır takınması ile İbrahim Hakkı rahatlar, gülmeye başlar ve talebelerine “Parayı kaptırdık, ama kitabı kurtardık.” der.

Bediüzzaman da gerek el, gerek yüz çizgilerindeki işaretlere Mesnevi-i Nuriye’deki şu paragrafta değinmektedir:

“Âlemde her şeyin yüzünde hikmet eserleri göründüğü gibi en uzak, en geniş, en ince kesretin tabakaları üstünde de hikmet, ihtimam eserleri görülmektedir. Evet kesret ve tekessürün müntehası ve neticesi olan insanın sahife-i vechinde, cephesinde, cildinde, ellerinin içlerinde kalem-i kader ile pek çok çizgiler, hatlar, nakışlar, nişanlar yazılmıştır. Malumdur ki, insanın şu sayfalarında yazılan o kelimeler, harfler, noktalar, harekeler, ruh-u insanide bulunan manalara, maneviyatlara delalet (ima) ettikleri gibi, fıtratında kader tarafından yazılan mektuplara da işaretleri vardır.”

Astroloji:

Ama küçük bir âlem olan insanın elinde, yüzünde vs. böyle ince ince yazılmış işaretleri bulanlar, yine de 60-70 yıllık bir hayatı ve binlerce kişilik özelliğini küçük çizgilerde özetlemekle tatmin olmamışlar ve gözlerini göğe çevirip büyük insan olan âlemde de koca yıldızlarla yazılmış okunaklı işaretler aramış ve bulmuşlardır da. İlk fark edilenlerden biri, kırmızı parlak yıldızın (Mars) en büyük ve parlak göründüğü (yani dünyaya en yakın olduğu) dönemlerde savaşların artması olmuştur. Ardından belli zaman dilimlerinde doğan insanların hayli benzer kişilik özelliklerine sahip oldukları görülmüş ve burçlar belirlenmiş, giderek astroloji ilmi gelişmiştir.

Astroloji, yani; güneş, ay ve gezegenlerin burçlardaki dağılımları ve birbirleri ile yaptıkları açılardan hareketle kişinin karakteri ve geleceği hakkında yorum yapan ilim.

Bu koca yıldızlardan oluşmuş devasa düzenek (ki felek çarkı olarak da isimlendirilir) tarih boyunca gerek kişilik tahlili yapmak, gerekse de geleceği, kaderi öğrenebilmek için kullanılan en popüler yol olmuştur. Özellikle Babillilerin astroloji merakı neredeyse toplumsal çılgınlık düzeyine varmıştı. Hz. Davud zamanında da bazı kavimlerin harbe gönderilecek askerleri astrolojik hesaplara göre “eceli gelmemiş” olanlardan seçtikleri ve bu şekilde pek çok savaş kazandıkları kitaplarda yazılıdır.

En meşhur örneklerden biri de, Peygamberimizin (a.s.m.) doğduğu gece bir Yahudi müneccimin, “O’nun yıldızı bu gece doğdu, O (son peygamber) geldi!” dediği rivayetidir ve bir peygamberlik delili olarak zikredilir.

İslam alimleri de “bu koca yıldızlar, müzeyyen burçlar, vazifesiz, hikmetsiz, başıboş olamazlar, bu büyük felek çarkları bir büyük kader kanunu ile çevriliyor” deyip bu ilimde hayli yol kat etmişlerdir.

Muhyiddin-i Arabi bu konuda özel bir risale bile telif etmiş ve ön söze “ve alamatin ve bin-necmi hüm yehtedun” ayetini yazmıştır. “Daha nice işaretler yarattı. Onlar yıldızlarla da yollarını doğrulturlar.” Erzurumlu İbrahim Hakkı da Marifetname’sinde astrolojiye özel bir bölüm ayırmıştır.

Yine de çoğu İslam alimlerinin “gaybı öğrenmeye çalışmak edebe münafidir, kader gizli bırakıldıysa gizli kalması gerekiyor demektir” itirazı, İslam âleminde astrolojinin (özellikle gelecek tahminine de girişmesi yüzünden) fazla yayılıp makbul olmasını engellemiştir. Orta  Çağ'da astrolojinin okullarında ders olarak okutulduğu Batı dünyası da, İslam’dan esinlenen Rönesans devrimi sonrası astrolojiden hayli soğumuştur.

Buna rağmen Nostradamus gibi kahinlerin, geleceği tahmin için astrolojiden faydalandığı bilinmektedir.

“Psikiyatrinin üç büyüğü”nden biri olan Karl Gustav Jung da astrolojiyle ciddi biçimde ilgilenmiş, hemen tüm hastalarının yıldız haritasını çıkarıp bir de bu yolla kişiliklerini analiz etmiştir. Hatta Jung’un bir seferinde astrolojik bir deney olarak, kendisine verilen on dört yıldız haritasını inceledikten sonra, hangi harita sahibinin kiminle evli olduğunu doğru olarak tahmin ettiği, yanlışlıkla evli olduklarını sandığı iki kişinin de sonradan tanışıp evlendikleri yazılıdır.

Hitler’in de astrologları danışman olarak kullandığı ve Rusya’ya saldırana kadar onların önerilerine uyup başarılı olduğu, ama “Rusya’ya girmeyin.” diyen astrologlarına “Ne olursa olsun gireceğim, siz yıldızlar uydurun.” demesi ile de hezimete gittiği söylenmektedir.

Son yüzyılda ise astroloji (özellikle yeni keşfedilen gezegenlerden sonra) giderek daha popüler olmakta ve “Satürn yükselen burcumda, bu sıralar keyifsizim.” gibi yorumlar daha sık duyulur hale gelmekte, kimi insanlar bebeklerinin doğum tarihini bile yıldızlara göre ayarlamaya çalışmaktadır.

Ve Ben:

Bu satırların yazarı da gençliğinden beri astroloji ile ilgilendiğinden, uzun zamandır sizlere bu ilimle ilgili fikirlerini aktarmak istemiş ve nihayet bu sayıda muradına ermiştir.

İlk gençlik yıllarında okuduğu bir broşürde, kendi burcu için kullanılan bazı olumsuz ifadeleri, nefsine çok ağır gelmekle beraber (azıcık insaflı olduğundan) kabul etmesi onun ilk ciddi nefis muhasebesine vesile olmuş, bundan sonra kendini artı ve eksileriyle daha iyi tanımak amacıyla astrolojiyle ilgilenmeye başlamıştır. Zaten astrolojinin en önemli faydası, kişinin kendisini tanımasına vesile olmasıdır. Yazar kişiliğine çok uyduğunu hissettiği bir diğer burcun da yükselen burcu olduğunu öğrendiğinde “Bu kadar da tesadüf olamaz, bu işin içinde bir iş var.” diyerek bu konuda derinleşmeye başlamıştır.

Kendi yıldız haritasını çıkarıp yorumunu yaptığında ise, o zamanlar gençlik sarhoşluğu ile zannettiği gibi dünyanın en akıllı, en mükemmel insanı olmadığını acı bir şekilde fark etmiş ve kısa süreli bir depresyona bile girmiştir. Ancak bu ruhî ameliyat da bir süre sonra şifa hükmüne geçmiş ve “kapasiteni bil, olabileceğinle yetin, kaldıramayacağın yüklerin altına girme, kaderine razı ol, rahat et” mantığını doğurmuştur.

Yazar, yıllar süren incelemeleri sonucunda şu fikre varmıştır:

İnsanın nasıl bir kişiliğe sahip olduğu, düşünce yapısı, mücadele biçimi, şanslı olduğu veya zorladığı konular, anne-babası ile ilişkileri, meslek tercihi, zaafları, özel yetenekleri, evliliği vs. hemen her şey, tesadüfe havalesi imkansız bir doğrulukla yıldız haritasından anlaşılabilmektedir.

Ancak bunun için sadece güneşin hangi burçta olduğunu bilmek yetmemekte, doğum anındaki tüm gezegenlerin konumları ve aralarındaki açıların yorumlanması gerekmektedir. Her ilimde olduğu gibi yarım ve eksik bilgi yanıltıcı olabilmektedir. Bu ilimde de ya derinleşmek lazımdır ya da hiç girmemek. Kişilikle ilgili bu bilgilerin yanı sıra, sürekli yer değiştiren gezegenlerin haritanın hangi bölgelerini ne zaman nasıl etkilediğine bakılarak, başa gelecek olaylar bile tahmin edilebilmektedir, bunu yaşayarak görmüştür.

Astrolojinin mekanizmasını da şöyle izah etmektedir:

“Allah her şeyi sebepler vasıtasıyla yarattığı gibi, insanın ruhî yapısını ve kaderini de gök cisimlerinin etkilerini zahiri bir sebep tutarak yaratır. Bu etkinin hangi yolla olduğunu bilmememiz, gördüğümüz açık ilişkiyi inkar etmemizi gerektirmez. Felek çarkı bir mutfak tezgahı gibidir. Burçlar tencere, tava; yıldızlar da tuz, biber gibi. O dönen tezgahta daima değişen terkiplerle her biri ayrı kişilik özelliklerine sahip insanları esas yoğuran da tabii ki Kudret Eli’dir. Zahiri sebeplere etki isnat etmeden, onları sadece birer işaret, birer vasıta olarak kabul edip bakarsanız, Astroloji aynasında da Yaratan’ın ince ve derin hikmetlerini görürsünüz.”

Hiç görmediği kişileri bile haritalarına bakıp tarif edebilmesi sonrası yazarımız astrolojiye giderek daha fazla vakit ayırmış, işini, eşini, bir işe başlayış tarihini, arkadaşını vs. seçerken bile, bu ilimden faydalanmış ve genellikle de isabet kaydetmiştir. Ama genellikle, her zaman değil. Zira astroloji yine de eksik bir bilim dalıdır hâlâ. Muhtemelen on iki gezegen olduğu halde henüz dokuzu bilinmektedir ve en ayrıntılı haritada bile en az üç önemli güç odağı eksiktir bugün. Zaten o yüzden en iyi astrologların tahminleri bile bazen yanılmaktadır. O yüzden astrolojiye çok fazla bel bağlamamak gerektiğini, bilmediğimiz gezegenlerin etkilerinin birçok şeyi değiştiriyor olabileceğini söylemektedir.

Yazar, aslında karakter tahlili amaçlı başladığı astrolojinin geleceğe işaret eden kısmına önceleri tedirgin yaklaşmış, gaybı bilmeye çalışmanın doğru olmadığını kendine defalarca söylediği hâlde, çok geçmeden kendisini tahminler yaparken bulmuştur. Genellikle de doğru çıkan bu tahminleri “Olabilecek olaylara ruhen hazırlanmaya vesile oluyor.” diye savunmuş, ama aynı zamanda kaderin önüne geçilemeyeceğini de fark etmiştir.

Mesela, 11 Ağustos 1999'daki güneş tutulmasından sonra, muhtemelen 18 Ağustos civarında büyük bir deprem olacağını (bir çok astrolog gibi) tahmin etmiş, hatta bu dönemde büyük kızının kafa travması geçirme ihtimalini haritasında görmüş, ama depremde kızının başına dolap devrilmesine engel olamamıştır. Yine de bu ihtimal için okuduğu duaların hürmetine, kızının belki de mukadder bir ölümden burnu bile kanamadan kurtulduğunu hissetmektedir.

“Allah sebeplerle muamele eder, icraat yapar, ama hususi rahmeti devreye girince sebepler de susar. Yıldızları yaratan ve hadiselere zahirî birer sebep olarak kullanan Allah, istediği kişiye hususi rahmeti ile imdat edebilir, medet verebilir.”

demektedir artık. Ne de olsa “Her şeyin dizgini O’nun elinde, her şeyin anahtarı O’nun yanında.”dır. Sebepleri yaratan, tabii ki onlara mahkum değildir.

Ve astrolojiden giderek soğumaya başlar. Son vardığı nokta şudur:

“Önceden bilsek bile her şey olacağına varıyor. Dua ve Allah’ın yardımı da her musibeti def edebiliyor, O’nun yardımı olduktan sonra, şer gibi görünen şeylerden bile hayır çıkabiliyor. O’nun yolunda değilsek de hayırlar bile hayır vermiyor. 'Ne olacak?' diye yıldızları incelemek yerine, o vaktimizi duaya ayırıp 'Mevla görelim neyler, neylerse güzel eyler.' demeliyiz.”

Ancak astrolojiyi bırakmadan önce son bir inceleme yapmak ister. Doğum günlerini bildiği meşhur insanların haritalarını çıkaracaktır.

Önce Osmanlı devletinin kurucusu Osman Bey’in haritasını çıkarır. Tahmin ettiği gibi haritada yıldızların çok uyumlu ve etkili açılar yaptığını görür, Venüs’ün haritaya (yani kişiliğe) hakim olduğunu görünce de o küçük beyliğin genç lideri “Osmancık”ın, diğer boyları nasıl arkasına taktığını ve birleştirdiğini anlar. Zira Venüs uyum, denge ve diplomasiyi simgelemektedir.

Ardından Fatih Sultan Mehmet’in haritasına bakar, “Mars (savaş) ve Jüpiter (genişleme) ağırlıklı, çok net ve sert açıların yer aldığı, sağlam, hırslı ve lider bir kişiliğe işaret eden bir harita. Tam ona uygun.” yorumunu yapar. Osman Bey’in haritasından da güçlüdür bu gördüğü. Çağ açan bir kumandanı tarif etmektedir.

Ve “O” (asm)

Ve artık doğum günü ve saatini bildiği en mükemmel insan olan Hz. Muhammed’in (asm) haritasına bakma fikri zihnini kemirmeye başlamıştır. Ama korkmaktadır. Ne göreceğini ve gördüğü hakkında nasıl yorum yapabileceğini bilememektedir. Zira astrolojik bir gerçektir ki; haritada görülen her yerleşim, her açı, kendi içinde bazı eksiklere de işaret etmektedir mutlaka. Mesela 1. ev (kişilik evi) ağır bassa, sağlam bir benlik verir, ama ikili ilişkilerde zayıflamaya yol açar otomatik olarak. Yine mesela haritada üçgen açılar çoğunlukta olsa, kişiye iç huzuru verir ama gayreti, çalışkanlığı da azaltır aynı zamanda. Tıpkı terazinin iki kefesi gibi. Oysa O zat, tüm insanî hususiyetlerde zirvededir. Hem cömert hem tutumlu olmak, hem cesur hem şefkatli olmak gibi zıt gibi görünen huyları bile en mükemmel biçimde şahsiyetinde topladığı malumdur. Düşmanları bile ona bir eksiklik isnat edememiştir. Yapacağı yorumlarla O’na saygısızlık yapma korkusu elini bağlar bir süre.

Ama en sonunda merakını yenemez. İnternetten içi titreyerek hesaplatıp indirdiği harita ekranda belirdiğinde ise gözlerine inanamaz. Yüzlerce harita incelemiş, ama böylesini görmemiştir o güne kadar. Çünkü hiçbir açı yoktur haritada. Bu, şu demektir aslında: Böyle bir harita sahibinin dünyanın gelmiş geçmiş en mükemmel, en etkili kişisi olmak şöyle dursun, bir koyuna çoban olması bile mümkün değildir normalde. Bildiği kadarıyla böyle bir harita sahibinin kişiliğinin darmadağınık olması, tutarsızlık, irade zayıflığı, kendini tanıyamama, fikirlerini anlatamama, bir hedef belirleyip takip edememe gibi feci özelliklere sahip olması gerekmektedir. Oysa O’nun herkesçe bilinen muhteşem karakteri ve muazzam eserleri ortadadır. Öyleyse tek bir ihtimal kalmaktadır geriye: O zatın, bildik astrolojik etkiler vasıtasıyla değil, onların ötesinde bizzat bir Kudret eliyle hususi olarak yaratılıp terbiye edildiği. Ve yukarıda zikredilen Yahudi müneccimin ifadesi ile beraber, şu hadis gelir aklına:

“Beni bizzat Rabbim edeplendirdi, yetiştirdi, en güzel bir surette.” (bk. Suyuti, C. Sağir, 1, 12;  Münavi, Feyzü’l-Kadir, I, 224, h. no: 310)

Yine de üç astroloğa daha sorar bu haritayı. “Böyle bir harita gördünüz mü?” Üçü de aynı cevabı verirler: “Biz böyle bir harita ne gördük ne de duyduk, kimin haritasıymış bu? Tahminimizce böyle bir harita sahibi hiçbir başarı elde edemeyecek silik ve dağınık bir kişilikte olmak gerektir.”

Ve noktayı üçüncü astrolog koyar:

“Hz. Muhammed’in (a.s.m.) haritası mı? Olamaz! Bu bir mucize!”

(Dr. Yusuf KARAÇAY, Zafer Dergisi, Mayıs-2002, Sayı:285)

İlave bilgi için tıklayınız: 

- Astrolojiye inanmak şirk midir; astroloji (yıldız falcılığı) bilim midir?

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet