Kişi Sevdiği ile Beraberdir

Rasulüllah (asm) Medine-i Münevvereye hicret ettikten sonra hizmetine giren, dokuz on yaşlarında bu göreve başlayıp Rasulüllah (asm) vefat edinceye kadar on yıl kendisinin yanında bulunan Enes b. Malik (ra) Medinede olan bir olayı şöyle anlatır (Hayâtus-Sahâbe I, 406 vd, Sahabiler Ans. I. 408):

Bir bedevi Peygambere (asm):

“Ey Allah'ın Rasulü “Metes - Sâatü? Kıyamet ne zaman?” diye sordu. Bunun üzerine Rasulüllah (asm):

“Mâ adette lehâ = Kıyamet için ne hazırladın?”

“Hubballâhi ve Rasulihî = Allah ve Rasulünün sevgisini.”

(Bunun üzerine) Rasulüllah şöyle buyurdu:

“Ente meamen ahbebte = Sen sevdiklerinle berabersin.” [Riyâzus-Salihîn s. 282. 45. bab; Hayatus-Sahabe II, 476; Cevâhirul-Buharî, s. 408; et-Tâc V, 80; Tefsîrul-Kurânil-Azîm II, 330 (Enfal, 74. ayeti ile ilgili olarak)]

Hadisin metni Müslime aittir.

Buhari ve Müslimin müşterek olduğu metinde:

“Ben kıyamet için, çok fazla oruç, namaz, sadaka hazırlamadım, fakat Allahı ve Onun Rasulünü çok seviyorum.” [Riyâzus-Salihîn s. 282; et-Tâc, V, 80; Cevâhirul-Buhârî, s. 408 (edep. 96)] kısmı vardır.

Enes (ra)'ın bildirdiğine göre, köylü bir arap Medineye gelmiş ve bir topluluk huzurunda bu konuşma geçmiştir. Bu adam yalnız Allah ve Rasulünü sevdiğini iddia eden fakat ameli olmayan bir kimse değildir. Buhari ve Müslim ittifakla belirttiğine göre pek fazla nafilesi olmasa da namazlarını kıldığı, orucunu tuttuğu, Allah ve Rasulünü çok sevdiği anlaşılmaktadır. Yoksa yalnız “seviyorum” demekle Allah ve Rasulü sevilmiş olmaz.

Rasulüllah (asm) Enes b. Malike yaptığı bir tavsiyede:

“...Kim sünnetimi yaşatırsa beni sevmiş olur, beni seven de cennette benimle beraberdir.” (Tirmizî, Edeb. 63)

buyurur. Sevgide esas, sevilenin yolunda olmaya çalışmak, hayatını sevdiğine göre yaşamaya uğraşmaktır. Yukarıda da geçtiği gibi kişi gerçekten sevdiği kişinin dini üzerine yürüyecektir.